Το συνηθίζουν φαίνεται οι Περιφερειάρχες Αττικής να φέρνουν πόλεις άλλων χωρών σαν πρότυπα για το τρόπο που διαχειρίζονται τα απορρίμματά τους. Την αρχή την είχε κάνει η κ. Δούρου, το Σεπτέμβριο του 2016, που μας έλεγε για το Πάρκο ανακύκλωσης Χιρίγια στο Τελ Αβίβ.
Μετά ήρθε ο κ. Πατούλης που όλο έλεγε , παίζοντας ταυτόχρονα με τις λέξεις, αλλά τελικά όλα έσκασαν σαν φούσκα, όπως το Αμερικάνικο σχέδιο από το Κοννέκτικατ με τα "σπιτάκια ανακύκλωσης", και από ότι φαίνεται έρχεται βαρύς ο λογαριασμός από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ερχόμαστε στο σήμερα όπου ο νυν Περιφερειάρχης κ. Χαρδαλιας, παρόλο που είχε δεσμευτεί πως θα έφερνε το σχέδιο, για τη διαχείριση των απορριμμάτων της Αττικής, τον Σεπτέμβριο το μετέφερε για τον Οκτώβριο και τελικά ανακοίνωσε την ημερομηνία για τις 3 Δεκεμβρίου που ευελπιστούμε ότι θα αναφερθεί στο φλέγον αυτό ζήτημα. Σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» και στον δημοσιογράφο Γιώργο Λαιμό ,με τίτλο "Προτεραιότητά μου να καθαρίσω την Περιφέρεια Αττικής, κυριολεκτικά και μεταφορικά" αναφέρει χαρακτηριστικά για το θέμα το παράδειγμα του Παρισίου, επισημαίνοντας ότι "η επιτυχία της «πράσινης» διαχείρισης των απορριμμάτων στη Γαλλική πρωτεύουσα οφείλεται εν πολλοίς στο γεγονός ότι υλοποιείται με ευθύνη της Περιφέρειας και όχι του κεντρικού κράτους".
Κατά την επίσκεψη αντιπροσωπείας του Φορέα Διαχείρισης Αποβλήτων Κεντρικής Μακεδονίας στο Παρίσι τον Μάιο του 2018 βγαίνουν συμπεράσματα για το που θέλει να το πάει ο νυν Περιφερειάρχης Αττικής.
Ας δούμε τι γίνεται σε ένα διαμέρισμα μιας γαλλικής οικογένειας όπου υπάρχουν τρεις κάδοι απορριμμάτων:
Ένας για το γυαλί, ένας για τα ανακυκλώσιμα υλικά (υλικά συσκευασίας, χαρτί, πλαστικό, αλουμίνιο κ.ά.) και ένας για τα υπόλοιπα απορρίμματα, οργανικά και μη. Το γυαλί ανακυκλώνεται χωριστά και μάλιστα θεωρείται ως υλικό μεγάλης αξίας καθώς μπορεί να ανακυκλωθεί όσες φορές χρειαστεί. Όσο για τα υπόλοιπα ανακυκλώσιμα υλικά, εκείνα μεταφέρονται όλα μαζί σε κέντρα διαλογής νέας γενιάς. Παίρνουν τη θέση τους στους κυλιόμενους ιμάντες όπου μηχανικά κόσκινα, τεράστιοι μαγνήτες και μηχανήματα οπτικής διαλογής "επιστρατεύονται" για να τα χωρίσουν σε 13 κατηγορίες υλικών, που θα δημιουργήσουν νέα προϊόντα. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους του κέντρου διαλογής Λιμέι Μπρεβάν, το 80% των ποσοτήτων των υλικών που δέχεται η δομή ανακυκλώνεται και το υπόλοιπο 20% που απομένει οδηγείται στην ενεργειακή αξιοποίηση.
Οι εγκαταστάσεις της καύσης στο Παρίσι λειτουργούν στο αστικό περιβάλλον. Μία μάλιστα από αυτές βρίσκεται στις όχθες του Σηκουάνα ( ξέρετε, εκεί που ξέρναγαν οι κολυμβητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024) και μια άλλη λίγο μακρύτερα από αυτές. Υπολείμματα ανακύκλωσης αλλά και σύμμεικτα σκουπίδια, κατευθείαν από τα παριζιάνικα νοικοκυριά οδηγούνται σε εγκαταστάσεις που έχουν τη μορφή σκάλας.
Η πρώτη ύλη της καύσης οδηγείται από το ένα τεράστιο σκαλοπάτι στο επόμενο για να ζεσταθεί βαθμιαία, να φύγει η υγρασία που περιέχουν και στη συνέχεια, με τη βοήθεια ειδικών μηχανημάτων, να οδηγηθούν στο φούρνο.. Η εξέλιξη της τεχνολογίας αφορά την αύξηση του ενεργειακού και του περιβαλλοντικού κέρδους ώστε να παράγεται περισσότερη ενέργεια με την ίδια ποσότητα πρώτης ύλης σκουπιδιών και ο ατμός που βγαίνει από την καμινάδα των εργοστασίων να επιβαρύνει όσο το δυνατόν λιγότερο το περιβάλλον.
Εκτός όμως από τα γαλλικά νοικοκυριά, η παραγωγή απορριμμάτων αφορά και μια σειρά από άλλες δραστηριότητες αστικού τύπου. Καθημερινά, επιχειρήσεις, εταιρείες, εμπορικά καταστήματα, λαϊκές αγορές παράγουν σκουπίδια, που δεν ανήκουν στην κατηγορία των οικιακών απορριμμάτων και πρέπει με κάποιο τρόπο να γίνουν αντικείμενο διαχείρισης. Αυτά τα αστικά, μη βιομηχανικά απόβλητα, οδηγούνται σε χώρους υγειονομικής ταφής απορριμμάτων, που έχουν δημιουργηθεί σε χώρους παλιών λατομείων εκτός του Παρισιού. Μετά κάποιο χρονικό διάστημα και με τη βοήθεια δικτύου σωληνώσεων που εγκαθίστανται στο έδαφος, το βιοαέριο από τα σκουπίδια αυτά και από τη διαδικασία της χώνευσης που υφίστανται, θα τροφοδοτήσει τη μονάδα αξιοποίησής τους για την παραγωγή ρεύματος και ζεστού νερού ή φυσικού αερίου για χρήσεις θέρμανσης.
Στο εργοστάσιο της Suez με την ονομασία Issy les Moulineaux, το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα στη μία όχθη του Σηκουάνα, στο κέντρο του Παρισιού, ο καπνός αντιμετωπίζεται σε τρία στάδια. Αρχικά γίνεται σκόνη μέσω μιας ηλεκτροστατικής διαδικασίας. Στη συνέχεια, διοχετεύεται όξινο ανθρακικό νάτριο και οπτάνθρακας λιγνίτη, που έχουν τη δυνατότητα να δεσμεύουν όξινους ρύπους και βαρέα μέταλλα. Αυτά συγκρατούνται σε ειδικά φίλτρα. Τέλος ειδικοί καταλύτες ενισχύουν τη δράση κατά των διοξινών και συγκεντρώνουν τα οξείδια του αζώτου. Αυτός ο εξοπλισμός εγγυάται, σύμφωνα με τους ειδικούς του εργοστασίου, την εξάντληση των καυσαερίων ώστε οι συγκεντρώσεις τους να είναι δύο φορές χαμηλότερες από τους υπάρχοντες κανονισμούς. Στο ίδιο μήκος κύματος, το εργοστάσιο ενεργειακής αξιοποίησης της Veolia στη μονάδα Vaus le Penil, έξω από το Παρίσι, ουδετεροποιεί τα οξέα που παράγονται από την καύση.
Περιμένουμε λοιπόν να έρθει η 3η Δεκεμβρίου που ο κ. Χαρδαλιάς θα παρουσιάσει το πρόγραμμα για τη διαχείριση των απορριμμάτων της Αττικής χωροθετώντας το που θα γίνουν αυτές οι Παριζιάνικες εγκαταστάσεις, που ξεπερνούν τις τέσσερις στη Γαλλική πρωτεύουσα, ώστε να μη γίνει η Αθήνα στο τέλος Νάπολη, αφού τα όρια του ΧΥΤΑ Φυλής είναι πλέον στο κόκκινο.
0 Σχόλια