Χατζηαναγνώστου Γιώργος
Δηλαδή παραγωγή χρήματος από σκουπίδια. Δηλαδή όχι θάψιμο σε “κύτταρο” των υπαρχόντων πόρων που μπορούν να αξιοποιηθούν .Δηλαδή να αποφύγουμε να ωθήσουμε τον πολίτη να ξαναπληρώσει για αυτά που ήδη έχει πληρώσει μέσω Δημοτικών Τελών αλλά και χρέωσης μέσωΕΕΑΑ στα προϊόντα .
Και ενώ το θέμα της διαχείρισης απορριμάτων αξιολογείται σήμερα με υγειονομικούς όρους προστασίας της δημόσιας υγείας (εξαναγκαστικά) αντί για όρους αειφόρου ανάπτυξης, οι επιτήδειοι προσπαθούν να αποσιωπήσουν ότι τελικά η εκμετάλλευση των πόρων είναι το κλειδί της διαχείρισης απορριμάτων. Δηλαδή των πρωτογενών πόρων που ενώ υπάρχουν!!!! (σκουπίδια) πετιώνται και θάβονται !!!
Ας φανταστούμε ότι δεν πετάγαμε π.χ. το γυαλί αλλά το ανακυκλώναμε , με ανάκτηση μόλις του
20% του συνόλου του γυαλιού . Πόσες χιλιάδες τόνους θαλασσινής άμμου αλλά και ανθρακικής σόδας δεν θα εισάγονταν στην Ελλάδα εκχωρώντας συνάλλαγμα .
Ταυτόχρονα πόσες νέες θέσεις εργασίας θα μπορούσαν να δημιουργηθούν , εξ αιτίας της υπαρκτής ανάγκης μεγιστοποίησης της διαδικασίας ανάκτησης πόρων μέσω ανακύκλωσης στην Ελλάδα ενδογενώς ;
Στην πράξη θα μπορούσαμεε απλά σήμερα (για τους κακόπιστους) να μετακυλύσουμε-εκτρέψουμε τις θέσεις εργασίας του υπάρχοντος συστήματος - θαψίματος των ΑΣΑ (Αστικών Αποβλήτων) παράγωντας νέες θέσεις εργασίας συστημάτων αλλά και μεθοδολογιών ανάκτησης χαμένων-ενταφιασμένων πόρων.
Αλλά ποιός θα κάνει την διαλογή ; Mέχρι και σήμερα ο πολίτης εκπαιδέυεται να πετάει για να ξεφορτωθή ....Να πετάει τα οργανικά γαιτί μυρίζουν άσχημα , να πετάει τα πλαστκά γιατί τελείωσε το υγρό πιάτων, να πετάει το στρώμα γιατί τρύπησε και πιάνει χώρο . Και εκεί έρχεται ο “γύφτος” για να ξεδιαλέξη το προϊόντα που “αξίζουν”, χαλκό ,αλουμίνιο,ανοξείδωτο κλπ , και να αφήσει τα “σαπάκια” στον Δήμο που θα επιβαρυνθεί να τα μαζέψει ,θα πληρώσει για να τα μεταφέρει στην χωματερή (“κύτταρο“) να πληρώσει και εκεί για να μπει και μετά να χρεώσει αντίστοιχα τους δημότες πολίτες για την υπηρεσία του αυτή.
Στον Δήμο Σπάρτης εδώ και μήνες γίνεται μια προσπάθεια εξορθολογισμού του επιτηδευμένα κοστοβόρου μέχρι τώρα συστήματος με αντικατάσταση σε ένα νέο σύστημα 6 ρευμάτων (αλουμίνιο ,γυαλί ,χαρτί,οργανικά,πλαστικό,ξύλο ,ηλεκτρονικά ) Στόχος να μπορέσουν να συλλεχθούν διαχωρισμένα τα πρωτογενή υλικά (να ανακυκλωθούν) να μεταπωληθούν με διαγωνισμό σε εταιρείες που κάνουν ανάκτηση (επαναδημιουργία προϊόντος από υφιστάμενο υλικό) και στην συνέχεια το κλάσμα υπολοίπου να μπη σε διαδικασία (αναλόγως το προϊόν) παραγωγής βιοαερίου, με χρήση σε παραγωγή ενέργειας (ΔΕΗ) ή αξιοποίησης Θερμογόνου προϊόντος (ζέστη) .Το δε υπόλειμμα να οδηγηθεί σε παραγωγή κομπόστ .
Προσδοκώμενο αποτέλεσμα ; Mείωση εξόδων λειτουργίας του Δήμου, Αειφόρος ανάπτυξη και περιβαλλοντολογική καθαρότητα της περιοχής ,Επάρκεια Ηλεκτρικού ρεύματος ,Χρήση εναλλακτικών πηγών ενέργειας, Βελτίωση ποιότητας παραγομένων προϊόντων (πορτοκάλια κλπ) λόγω μη μόλυνσης υδροφόρου ορίζοντα ,κ.α.
Η διαδικασία επίπονη και εστιάζεται κατά βάση στην ενημέρωση της κοινωνίας στο να αντιληφθή ότι δεν υπάρχουν “σκουπίδια” αλλά προιόντα -πόροι προς εκμετάλευση και απόδοση ωφελειών πρός όφελος του συνόλου της εγγύς κοινωνίας .
Και καλά θα πη κανείς ,στην Σπάρτη προχωράει το σύστημα με διαλογή στην πηγή ,που στο βάθος του έχει “ο ρυπαίνων πληρώνει” αλλά και “zero waste” (μηδενικά απορρίματα) , δηλαδή εφαρμογή της κυκλικής οικονομίας. Όμως η Σπάρτη είναι μικρή σε μεγαλουπόλεις γιατί δεν γίνεται το ίδιο ;
Πολύ απλά διότι ο παραγόμενος οικονομικός όγκος των απορριμάτων είναι πολύ μεγαλύτερος ,άρα η διαπλοκή ρίχνει αγκωνιές κάτω από το τραπέζι για την στήριξη συντεχνιακών τους συμφερόντων.
Ο δήμαρχος που δεν ξέρει ,ή ο Δήμαρχος που ξέρει αλλά τον πιέζουν οι “απεργούντες”εργαζόμενοι, ηΕΕΑΑ που θέλει να έχει μερίδιο στην μοιρασιά ,ο ΕΟΑΝ που θέλει να εποπτέυει , η Φυλή που θέλει να υπάρχει γιατί εισπράττει ,οι πολίτες της περιοχής που ζουν τον καρκίνο δίπλα τους και αντιδρούν , οι Ρωμά που βολεύονται να βγάζουν μεροκάματο έτσι , οι εταιρείες ανακύκλωσης που παραλαμβάνουν χωρίς κανένα εποπτικό έλεγχο από άδηλους πόρους , η Περιφέρεια που διαχειρίζεται κονδύλια για την σωστή εναπόθεση των προϊόντων , η Κυβέρνηση που γνωρίζει ότι τα σκουπίδια είναι χρυσός και επικοινωνιακός αλλά και οικονομικός αλλά βολεύεται να “τσακώνεται” αλλά να μην τσακώνεται, αλλά και άλλα αναρίθμητα απείρου κάλλους και δυσωδίας συμπλέγματα.
Τα παρελθόντα έτη δεν είχε ωριμάσει στην αντίληψη της κοινωνίας το ότι το σκουπίδι δεν είναι σκουπίδι αλλά χρυσάφι που το πετάει. Σήμερα που αργά αλλά σταθερά όλοι αντιλαμβανόμαστε την αξία του πόρου (αλουμίνιο πλαστικό κλπ) πονάμε και υστερούμε στην πολιτική απόφαση που θα επιτρέπει και θα στοχέυει την λογική του “ο ρυπαίνων πληρώνει “ αλλά και της “Κυκλικής Οικονομίας” που παράγει μηδενικό απόρριμα (zero waste).
Aνεξαρτήτως του τι λέγεται η νομοθεσία περιπλέκει και αποτρέπει την ορθή λειτουργία ενός συστήματος αποκομιδής προϊόντων (πρώην σκουπίδια) εξυπηρετώντας υφιστάμενες συντεχνίες συμφερόντων αντί να στοχεύσει στα ανωτέρω προαναφερθέντα.
Η σημερινή κυβέρνηση δείχνει ότι έχει την διάθεση να συγκρουστή με τα συντεχνιακά συμφέροντα προς όφελος του πολίτη.
Τα αγκάθια του χωροταξικού σχεδιασμού ,ή της μεθοδολογίας παραγωγής ενέργειας , θερμότητας αλλά και εναλλακτικών πηγών ενέργειας οδέυουν από ότι φαίνεται σε λύση . Ο ρόλος των Δήμων ,των Ιδιωτών ,αλλά και των μορφών συμμετοχής στην “μοιρασιά” των ρόλων και αυτό δείχνει ότι ξεκαθαρίζει .
Εκείνο που έχει σημασία είναι να αντιληφθούμε στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία με αδύναμη πλήρως την Ελληνική Οικονομία ότι τα 'σκουπίδια” είναι πόρος, και σαν πόρος μπορεί να είναι ο ολετήρας επανεκκίνησης της οικονομίας και μάλιστα της Ενδογενούς Παραγωγικής Ανασυγκρότησης.
0 Σχόλια