Παραισθήσεις (φαντασιώσεις) έχουν συνήθως άνθρωποι που έχουν απομονωθεί σε ένα ακραίο ή ασυνήθιστο περιβάλλον σε συνδυασμό με υψηλά επίπεδα άγχους. Αυτά τα άτομα έχουν την αντίληψη ή την αίσθηση ότι η φαντασίωση που ζουν τους βοηθάει να αντιμετωπίσουν μια δύσκολη κατάσταση. Άλλοι βλέπουν τα τζιπάκια της ΕΛ.ΑΣ που δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας στις Πρέσπες, ενώ άλλοι αντιλαμβάνονται τη διασκέδαση των μικρών παιδιών ως οχλαγωγία.
Οι ψυχολόγοι τα αναφέρουν αυτά ως « αίσθηση της παραίσθησης ».
Πιθανές εξηγήσεις:
Για την εμφάνιση μιας φαντασίωσης συνήθως υπεύθυνα είναι το περιβάλλον, η ατμόσφαιρα, οι αλλοιωμένες αισθήσεις και η κατάσταση της συνείδησης. Το άγχος, η έλλειψη οξυγόνου και η συσσώρευση ορμονών μεταβάλλουν την βιοχημεία του εγκεφάλου.
Μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Όλαφ Μπλάνκε (Olaf Blanke) της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λοζάνης (EFPL) αποδεικνύει ότι η ακριβής διέγερση συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου, μπορεί να σταματήσει τους ανθρώπους να αισθάνονται μία φανταστική πραγματικότητα.
Αντίθετα ο ψυχολόγος Πήτερ Σουένφελντ (Peter Suedfeld) πιστεύει ότι υπό αυτές τις συνθήκες, με τη διέγερση συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου το διανοητικό επίπεδο αλλάζει, και μπορεί να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο στο μέλλον.Ο Πήτερ Σουένφελντ προτείνει να περνάν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους σε εξωτερικούς χώρους,να λαμβάνουν ερεθίσματα από τη φύση να παρακολουθούν και να επεξεργάζονται τον φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει.Η έλλειψη αλλαγής στο περιβάλλον μπορεί να τους αναγκάσει να επικεντρωθούν περισσότερο μέσα στους εαυτούς τους, τους οποίους οι περισσότεροι πολύ λίγο γνωρίζουν.
Μια μελέτη από τον Kirsten Barnes και Nicholas Gibson το 2013 διερεύνησε τις διαφορές μεταξύ των ατόμων που δεν είχαν ποτέ μια παραφυσική εμπειρία και εκείνων που είχαν.Επιβεβαίωσαν ότι οι εμπειρίες με υπερφυσικά φαινόμενα είναι πιθανότερο να εμφανιστούν σε απειλητικά ή διφορούμενα περιβάλλοντα.Όπως και ότι εκείνοι που είχαν παραφυσικές εμπειρίες είχαν απορροφηθεί βαθιά από την υποκειμενική εμπειρία κάποιου.
Αυτές περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες αναφορές από ορειβάτες του Έβερεστ που εγκλωβίστηκαν στο χιόνι και αισθάνθηκαν μια παρουσία που βρισκόταν μερικά βήματα μπροστά τους και τους οδηγούσε στο να μπορέσουν να κατέβουν αλλά και από επιζώντες πλοίων που βυθίζονταν. Για παράδειγμα οι άνθρωποι που έχουν χάσει κάτι από το οποίο εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό μπορεί να κλειστούν στον εαυτό τους να αποκοπούν από οποιαδήποτε κοινωνική επαφή με άλλους ανθρώπους, σπάνια να βγαίνουν από τα σπίτια τους.Η μοναξιά και η απομόνωση σε συνδυασμό με τα υψηλά επίπεδα στρες, θα μπορούσαν πολύ καλά να παράγουν τις ίδιες βιολογικές συνθήκες και να προκαλέσουν μια «φαντασίωση» για τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω τους.
Το φαινόμενο της παραίσθησης της πραγματικότητας μπορεί να οφείλεται και σε ορισμένες εμπειρίες. Τέτοια φαινόμενα συμβαίνουν συχνά μετά από εκτεταμένες περιόδους διαλογισμού. Πράγματι η νηστεία, ο παρατεταμένος διαλογισμός και η διέγερση του σώματος μέσω της κούρασης αποτελούν μέρος αυτών των εμπειριών καθώς και ανθρώπων που ζούνε κάτω από μια περίοδο απομόνωσης ή σε ασυνήθιστα περιβάλλοντα.
Η μεταβολή της συνείδησης μπορεί να είναι ένα σημαντικό μέρος τέτοιων εμπειριών, καθώς και σωματικές κακουχίες ή ακόμη και βασανιστήρια μεταβάλλοντας τα επίπεδα διέγερσης ώστε να ζουν στη δικιά τους πραγματικότητα. Η αίσθηση της παραίσθησης είναι μια πραγματική εμπειρία για εκείνους τους ανθρώπους που την έχουν βιώσει, και μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να τους πείσει κάποιος ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που πιστεύουν ότι είναι .
Υπάρχουν μόνο τρεις πιθανότητες:
1 – Το γεγονός συνέβη πραγματικά ακριβώς όπως αναφέρει το άτομο.
2 – Το άτομο πιστεύει πραγματικά ότι το γεγονός έχει συμβεί, αλλά δεν έχει.
3 – Το άτομο κατασκευάζει μια ιστορία για κάποιο λόγο.
Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι να αξιολογήσουμε τη σχετική πιθανότητα καθεμιάς από αυτές τις επιλογές και να επιλέξουμε εκείνη που φαίνεται πιο πιθανή.
0 Σχόλια