Επέστρεψαν στο σπίτι τους οι παραδοσιακές στολές της Χασιάς

6.2.15

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στο φυσικό τους χώρο, το Δημαρχιακό Μέγαρο της Δημοτικής Ενότητας Χασιάς επέστρεψαν από τις αρχές Ιανουαρίου, μετά από την πολυετή εξορία τους , οι παραδοσιακές στολές που με αγώνα και πολλές δυσκολίες κατάφερε να φτιάξει ο αείμνηστος Δήμαρχος Χασιάς Νίκος Λιάκος.

Με πρωτοβουλία της Ελένης Λιάκου τα κειμήλια που άφησε ως πολιτιστική παρακαταθήκη στη Χασιά ο πατέρας της επέστρεψαν μετά από 14 χρόνια στο φυσικό τους χώρο. «Είναι καθήκον μας, οι παραδοσιακές στολές που καταγράφουν την ενδυματολογική ιστορία της Χασιάς να προστατευτούν για να εξασφαλιστεί ότι θα ταξιδέψουν όπως τους πρέπει στο χρόνο. Είναι μια κίνηση τιμής προς τους προγόνους μας, που έχτισαν αυτόν τον τόπο και

μας γαλούχησαν με αρχές, αξίες συνήθειες, που αποτυπώνονταν σε κάθε πτυχή της ζωής μας και φυσικά και στις φορεσιές των ανθρώπων. Αυτούς τους ανθρώπους, τιμούμε σήμερα με την επιστροφή των παραδοσιακών στολών στο παλιό Δημαρχείο, που είναι το σπίτι τους» δήλωσε σχετικά η Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Ελένη Λιάκου .

Τα σημαντικά κειμήλια της Χασιάς ξεκίνησαν να συγκεντρώνονται το 1990 από τον αείμνηστο Δήμαρχο Νίκο Λιάκο και τους συνεργάτες του, Δημήτρη και Φρόσω Αγγέλου οι οποίοι γύριζαν σε όλη την Ελλάδα προκειμένου να μπορέσουν να αποκτήσουν τις αυθεντικές στολές και τα αυθεντικά κοσμήματα. Πρόκειται για 120 φορεσιές ιστορικής σημασίας που αποτυπώνουν την ενδυματολογική ιστορία της περιοχής από το 1880-1925.

Η σπανιότερη όλων είναι η πράσινη ολοκέντητη νυφική στολή που τοποθετείται χρονικά από το 1700 -1800. Τα κοσμήματα και το σιγκούνι της συγκεκριμένης φορεσιάς φτιάχτηκαν στα Γιάννενα καθώς δεν υπήρχαν αλλού κεντήστρες που να μπορούν να αποδώσουν ακριβώς τα κεντήματα της στολής ενώ στη γιορτινή στολή το κέντημα και τα μανίκια δημιουργήθηκαν από τις καλόγριές στο μοναστήρι της Θεογεννήτορος στον Ωρωπό.

Την πρωτοβουλία της Ελένης Λιάκου χαιρέτησε σύσσωμη η τοπική κοινωνία καθώς οι αυθεντικές κεντητές φορεσιές της Χασιάς και κυρίως οι νυφικές, οι γιορτινές αλλά και η γαμπριάτικη φουστανέλα είναι πλέον δυσεύρετες και με μεγάλη ιστορική αξία.