Αγωνιστική Ενότητα Γονέων Φυλής: Για μια ακόμα φορά έρχεται στην Βουλή νομοσχέδιο ενώ τα σχολεία είναι κλειστά

Αγωνιστική Ενότητα Γονέων Φυλής

Δεν είναι τυχαίο πως για μια ακόμα φορά έρχεται στην Βουλή νομοσχέδιο ενώ τα σχολεία είναι κλειστά. Η κυβέρνηση θεωρεί πως έτσι θα αμβλυνθούν οι αντιδράσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας, μιας και αυτό το πολυνομοσχέδιο επανακαθορίζει πλήρως το είδος της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας που θα έχουμε στην χώρα μας αν τελικά εφαρμοστεί, αφού οικοδομεί ένα αυταρχικό, ταξικό, εμπορευματοποιημένο σχολείο ανισοτήτων, προωθεί την κατηγοριοποίησή των σχολείων μέσα από την αυτονομία τους.

Παρόλο που τα σχολεία όλο το προηγούμενο διάστημα έμειναν για μήνες κλειστά, χωρίς να λαμβάνονται ουσιαστικά μέτρα που σύσσωμη η σχολική κοινότητα πρότεινε, με τα παιδιά μας να έρχονται αντιμέτωπα για μεγάλο χρονικό διάστημα με το φιάσκο της τηλεκπαίδευσης, έχοντας προκύψει σημαντικές επιπτώσεις, συσσωρεύοντας τόσο μορφωτικά όσο και ψυχοκοινωνικά κενά η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη να νομοθετεί την παραπέρα μορφωτική υποβάθμιση του σχολείου.

Το τέταρτο σε σειρά φέτος νομοσχέδιο για την «αναβάθμιση» του σχολείου, έρχεται να συμπληρώσει το παζλ των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, που προώθησαν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια.

Οι αντιδραστικές αλλαγές του νομοσχεδίου μας αφορούν ως γονείς και έχουν να κάνουν με τη δήθεν «αυτονομία» της σχολικής μονάδας, τη λεγόμενη «αναβάθμιση του μαθήματος», τη διάλυση του ενιαίου χαρακτήρα από το περιεχόμενο μέχρι τους πόρους και την υποβάθμιση του ρόλου των Συλλόγων Γονέων.

Απέναντι στο κυβερνητικό αφήγημα για «αναβάθμιση και στήριξη της εκπαίδευσης» με το νομοσχέδιο, οι γονείς χρειάζεται να απαντήσουμε αποφασιστικά, με κριτήριο τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας.

Ειδικότερα :

Για την αυτονομία της σχολικής μονάδας. Αυτονομία πρακτικά θα πει ακόμη μεγαλύτερη υποχρηματοδότηση από μεριάς κράτους. Μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια τα πενιχρά οικονομικά των σχολείων έχουν μειωθεί κατά 67%, ενώ το «15% για την παιδεία» μιας ολόκληρης γενιάς φαντάζει ποσό μυθικό. Θεσμοθετείτε η είσοδος χορηγών στα σχολεία, η απλοποίηση των διαδικασιών παρέμβασης της κάθε ΜΚΟ και του κάθε φορέα που διοργανώνει ένα «εκπαιδευτικό» πρόγραμμα στα σχολεία. Το Σχολείο τώρα πλέον θα πρέπει να βρει χρηματοδότες, οι οποίοι θα έχουν λόγο άμεσα ή έμμεσα ακόμα και στο τι θα διδαχθεί. Θα κατηγοριοποιηθούν περαιτέρω τα σχολεία σε «ελίτ» και «παρακατιανά», όπως ήδη επιχειρείται με τις λογικές «αριστείας» και τα αντίστοιχα σχολεία, που βέβαια δε συνδέονται με τις πανεπιστημιακές σχολές επιστημών αγωγής, αλλά με τον ασφυκτικό έλεγχο του υπουργείου και των βιομηχάνων. Αυτό σημαίνει ότι τα απομακρυσμένα σχολεία, τα σχολεία των υποβαθμισμένων περιοχών δε θα έχουν τις ίδιες δυνατότητες να επιβιώσουν, ενώ ο συνολικός σχεδιασμός της κυβέρνησης θα οδηγήσει σε μεγάλη σχολική διαρροή για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών.

Για το λεγόμενο πολλαπλό βιβλίο. Ως καινοτομία παρουσιάζεται η θεσμοθέτηση του «πολλαπλού βιβλίου». Στην πράξη σημαίνει ότι για κάθε μάθημα θα μπορούν να υπάρχουν περισσότερα από ένα εγκεκριμένα διδακτικά εγχειρίδια και από αυτά θα επιλέγεται ένα συγκεκριμένο και θα διανέμεται δωρεάν σε κάθε σχολείο. Στο νομοσχέδιο ορίζεται ότι τα διδακτικά βιβλία που θα εγκρίνονται «πρέπει να είναι σύμφωνα με τα εκάστοτε σε ισχύ Προγράμματα Σπουδών». Αυτό σημαίνει ότι για κάθε μάθημα, σε κάθε τάξη, τα περισσότερα από ένα βιβλία που θα υπάρχουν θα καλύπτουν όλα το ίδιο μέρος ύλης του μαθήματος και τις θεματικές ενότητες που ορίζονται για το μάθημα από το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών. Από πλευράς θεματολογίας, δηλαδή, τα βιβλία θα είναι ίδια. Πού θα διαφέρουν; Στη γραφή τους, στο πώς εξηγούν κάθε έννοια και θέμα, στο πόσες ασκήσεις ή ερωτήσεις κατανόησης έχουν, στις πηγές που αξιοποιούν, στην εικονογράφησή τους κοκ. Έτσι, στην πράξη μπορεί να έχουμε το εξής: Για ένα μάθημα να έχουμε, για παράδειγμα, ένα βιβλίο πιο πλούσιο, με μεγαλύτερη πληρότητα και συνθετότητα στη γραφή του και στις πηγές του κι ένα άλλο βιβλίο που στέκεται πιο απλά στις στοιχειώδεις απαιτήσεις του αναλυτικού προγράμματος σπουδών. Εύλογα οι εκπαιδευτικοί από μόνοι τους θα οδηγηθούν σε αυτήν την περίπτωση να επιλέξουν το πρώτο για τάξεις και σχολεία που έχουν πιο ανεβασμένο επίπεδο και το δεύτερο για τάξεις που, όπως λέγεται κοινώς, «δεν τραβάνε». Πρόκειται για μια ρύθμιση που κτυπάει τον όποιο ενιαίο χαρακτήρα υπήρχε μέχρι σήμερα, ανοίγει δρόμους για μεγαλύτερη κατηγοριοποίηση σχολείων και μαθητών, που βαίνει πάντα εις βάρος των πιο αδύναμων οικονομικά λαϊκών οικογενειών.

Για την «ατομική αξιολόγηση» και η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων. Η σχεδιαζόμενη αξιολόγηση δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ανάγκη και απαίτηση για στήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Βάζει στο απυρόβλητο το τι δεν κάνει το κεντρικό κράτος σε δαπάνες, σε κτηριακές υποδομές, σε βιβλία, σε συγκροτημένη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, σε μόνιμους διορισμούς (60.000 λείπουν αυτή τη στιγμή), σε στελέχωση των υποστηρικτικών δομών διάγνωσης και την ειδική αγωγή κλπ. Στην πραγματικότητα δεν θα αξιολογείται το αν ο εκπαιδευτικός βοηθά τους μαθητές να κατακτήσουν τις βασικές έννοιες των επιστημών και να εμβαθύνουν σε αυτές. «Καλός» εκπαιδευτικός για το Υπουργείο θα είναι αυτός που «κυνηγά» χορηγούς, διαχωρίζει του μαθητές του, καλλιεργεί λογικές επιχειρηματικότητας, εθελοντισμού, και πάνω από όλα… δεν φέρνει αντιρρήσεις.

Για τα λεγόμενα εργαστήρια δεξιοτήτων. Είναι πρόκληση να μιλούν για «δημιουργικό» σχολείο με τα εργαστήρια δεξιοτήτων, όταν έχουν πετάξει τα καλλιτεχνικά μαθήματα ως «άχρηστα» από το δημόσιο σχολειό. Όταν το σχολείο δεν έχει τα εργαλεία του (εποπτικό υλικό, ηλεκτρονικούς υπολογιστές και εργαστήρια που θα στηρίζουν τη διδασκαλία, συγκροτημένες βιβλιοθήκες για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, με βιβλιοθηκονόμους κτλ).

Για τη λεγόμενη αντίστροφη μάθηση. Σύμφωνα με αυτή, ένας μαθητής που δε γνωρίζει την ύλη θα μπορεί στο σπίτι να προετοιμαστεί στο παρακάτω μάθημα και την άλλη μέρα θα το διδάξει στους συμμαθητές του, ενώ στην τάξη θα εμβαθύνουν! Η αντίληψη αυτή είναι πέρα για πέρα σκοταδιστική, αντιεπιστημονική και θα αναγκάσει τους γονείς να καταλήξουν στα ιδιαίτερα από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Αυτός που μπορεί να διδάξει στους μαθητές είναι ο δάσκαλος στην τάξη. Αυτός έχει και την παιδαγωγική κατάρτιση και την διδακτική εμπειρία. Αυτός γνωρίζει τις λεκτικές και εξωλεκτικές αντιδράσεις του μαθητή στη δια ζώσης διδασκαλία του και θα κρίνει αν πρέπει να τονίσει παραπάνω κάποια σημεία, να εξηγήσει λέξεις, να προχωρήσει σε επιπλέον ασκήσεις και σε ποιου βαθμού δυσκολίας. Λογικές «μαθαίνω μόνος μου» είναι επικίνδυνες και μεγαλώνουν όλο και περισσότερο το χάσμα ανάμεσα στις επιστημονικές δυνατότητες της εποχής μας και στο τι τελικά μαθαίνει κανείς. Η στόχευση είναι ο μαθητής να μη βγει πολίτης καλλιεργημένος που θα διεκδικεί καλύτερο μέλλον, που αυτό απαιτεί συγκροτημένη γενική παιδεία, αλλά από πολύ νωρίς να αποδεχτεί την τάξη του και τη λογική ότι θα επιμορφώνεται, θα δουλεύει, θα βγαίνει στην ανεργία, και πάλι από την αρχή, τη μια μηχανικός, την άλλη οικοδόμος, την άλλη γκαρσόνι και πάει λέγοντας… Αν όμως η τσέπη του γονιού είναι γεμάτη, υπάρχουν ιδιωτικά σχολειά, ιδιαίτερα, κολέγια χωρίς ελάχιστες βάσεις εισαγωγής κλπ…

Ρόλος Συλλόγων Γονέων και κηδεμονων. Με την «αναμόρφωση του θεσμού του σχολικού συμβουλίου» (άρθρο 100) το νομοσχέδιο αλλάζει τη σύνθεση που είχε μέχρι σήμερα το σχολικό συμβούλιο, το οποίο πλέον θα αποτελείται από τον Διευθυντή ή Προϊστάμενο της σχολικής μονάδας, δύο εκπροσώπους του οικείου Δήμου (από έναν που ίσχυε), τρεις εκπαιδευτικούς της σχολικής μονάδας( από όλο το Σύλλογο Διδασκόντων που ίσχυε), και έναν εκπρόσωπο του Συλλόγου Γονέων (από όλο το ΔΣ του Συλλόγου Γονέων που ίσχυε). Στα Σχολικά Συμβούλια των σχολικών μονάδων της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μετέχει, χωρίς δικαίωμα ψήφου, (ενώ μέχρι τώρα οι μαθητές είχαν δικαίωμα ψήφου) και ένας εκπρόσωπος της μαθητικής κοινότητας. Προδιαγράφεται και “με το νόμο” η παραπέρα «απαλλαγή» του κράτους από την υποχρέωση χρηματοδότησης, γι’ αυτό επανέρχεται το πρότυπο των διευθυντών – manager, που τους λύνουν τα χέρια για να αναζητούν χρηματοδοτήσεις και χορηγούς. Επίσης υποβαθμίζεται ο ρόλος των Συλλόγων Γονέων και επιδιώκεται η αλλοίωση του χαρακτήρα τους μέσα από την συμμετοχή του στην αναζήτηση χορηγών και στη σύνδεση του σχολείου με την αγορά.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ – ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΓΟΝΕΩΝ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΝΤΕΚΟΡ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

Ουσιαστικοί στόχοι του νέου νομοσχέδιου είναι:

• Η λεγόμενη «αυτονομία» της σχολικής μονάδας, δηλαδή η απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωση της χρηματοδότησης, της στελέχωσης, της επιμόρφωσης.

• Η λεγόμενη «αναβάθμιση του μαθήματος», συνδυασμένη με τις εξαγγελίες για «πολλαπλό βιβλίο» που ανοίγει επικίνδυνους δρόμους για την διαφοροποίηση του περιεχομένου του μαθήματος ανάλογα με τις απαιτήσεις των εκάστοτε «χορηγών».

• Η λεγόμενη «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών, δηλαδή η συμμόρφωσή τους με τις αντιδραστικές αλλαγές που πραγματοποιούνται και μάλιστα «επί ποινή απόλυσης», όπως αναφέρει και ο νέος δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας.

Όλα αυτά δεν πέφτουν σαν κεραυνός εν αιθρία. Συζητούνται εδώ και πολλά χρόνια με τον ΟΟΣΑ και αποτελούν κεντρικές επιλογές της ΕΕ για τα θέματα εκπαίδευσης, καθώς βήματα υλοποίησής τους έχουν γίνει από όλες τις τελευταίες κυβερνήσεις.

Η Αγωνιστική Ενότητα Γονέων καλεί όλους τους Συλλόγους της Περιοχής να αντιπαλέψουν το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο, να βάλουν φρένο στις αλλαγές που αυτό θέλει να επιφέρει, να περάσουν στην αντεπίθεση απαιτώντας ένα σχολείο των σύγχρονων αναγκών, ένα σχολείο που θα παρέχει υψηλού επιπέδου μόρφωση αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥΣ

ΣΤΟ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΙΣ 18:00ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Οι εκλεγμένοι στο ΔΣ της Ένωσης Γονέων Άνω Λιοσίων και Φυλής με το ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Ενότητας Γονέων