Γράφει: Μπάμπης Δούκας
Ο Σπύρος Χρυσικόπουλος ετοιμάζεται να κολυμπήσει από την Ρόδο μέχρι το Καστελόριζο, διανύοντας μία απόσταση περίπου 140 χλμ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει κάτι τέτοιο. Σχεδόν όλη του η ζωή άλλωστε είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το νερό. O κολυμβητής υπέρ-αποστάσεων Σπύρος Χρυσικόπουλος δεν είναι σε καμία περίπτωση μία συνηθισμένη περίπτωση αθλητή.
Κολυμπά από την ηλικία των 6 ετών, αλλά ξεκίνησε κανονικά σε ομάδα στα 11. Χρειάστηκε να έρθει όμως ο Μάιος του 2017 για να κάνει την πρώτη του 24ωρη προπόνηση σε πισίνα, διανύοντας 77.650μ. Τον Ιούλιο του 2017 δάμασε τον Τορωναίο κόλπο, γράφοντας 104 χιλιόμετρα σε 34 ώρες (η μεγαλύτερη απόσταση που έχει μέχρι και σήμερα κολυμπήσει), ενώ τον περασμένο Μάιο πραγματοποίησε την δεύτερη 24ωρη προπόνηση σε πισίνα, ολοκληρώνοντας 88.200 μέτρα.
Ο Έλληνας Aquaman δεν σταματά να κολυμπά ποτέ
"Είμαι άνθρωπος που από τη στιγμή που βάλω έναν στόχο θέλω οπωσδήποτε να τον πετύχω. Τόσο εντός όσο και εκτός νερού" λέει ο ίδιος.
Το σώμα όσο και το πνεύμα οφείλουν να είναι προετοιμασμένα με τον ιδανικότερο τρόπο. "Το πρώτο πράγμα που προσπαθώ να πετύχω στις προπονήσεις είναι να αναπτύξω αντοχή στον πόνο. Όσο πιο κουρασμένος πάω για μια προπόνηση, τόσο μεγαλύτερο είναι το όφελος. Κατά τους χειμερινούς μήνες κάνω πολλά χιλιόμετρα στην πισίνα, ενδυνάμωση στο γυμναστήριο ενώ λίγες φορές θα πάω στη θάλασσα. Αυτό αλλάζει τους θερινούς μήνες, όπου οι προπονήσεις γίνονται στη θάλασσα και κάποιες συμπληρωματικές στην πισίνα και το γυμναστήριο. Θεωρώ όμως ότι κάνω προπόνηση όλες τις ώρες, ακόμη και όταν ξεκουράζομαι, καθώς τότε προετοιμάζω το μυαλό μου. Όλη μου η ζωή και η καθημερινότητα περιστρέφεται γύρω από τον επόμενο στόχο".
Πρότυπα δεν είχε ποτέ, θαύμαζε όμως αρκετούς αθλητές, τον καθένα για ξεχωριστό λόγο: "Η επίδοση, η υπέρβαση, ο τρόπος σκέψης, είναι μερικοί από αυτούς τους λόγους. Γι' αυτό και οι πρώτοι αθλητές που μου έρχονται στο μυαλό είναι ο Κανέλλος Κανελλόπουλος (ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ποδηλάτες), ο Γιάννης Κούρος (Έλληνας υπερμαραθωνοδρόμος) και ο Ian Thorpe".
Κάποιος που μένει τόσες πολλές ώρες μέσα στο νερό, αλλά και που ασχολείται με ένα ατομικό σπορ είναι λογικό να νιώθει -εκτός όλων των άλλων- και μοναξιά. Τι ισχύει για τον Σπύρο Χρυσικόπουλο;
Όταν βρίσκομαι εντός νερού, νιώθω ότι είμαι στο φυσικό μου περιβάλλον, οπότε η αίσθηση της μοναξιάς δεν ισχύει για την περίπτωσή μου.
Συναισθήματα υπάρχουν πάρα πολλά, κολυμπώ άλλωστε πάρα πολλές ώρες, ωστόσο το μυαλό μου βρίσκεται πάντοτε επικεντρωμένο στην επίτευξη του στόχου. Ζω απλά τις στιγμές, κάνοντας θετικές σκέψεις".
Αυτό που θα συμβούλευε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με τέτοιου είδους δραστηριότητες είναι να μη διστάσει ένα καλύτερο επίπεδο ζωής που αυτές του προσφέρουν, με την έννοια ότι είναι σημάδι υγεία να γνωρίζει ανθρώπους, να ανακαλύπτει καινούρια μέρη και να γεμίζει εμπειρίες που τον κάνουν καλύτερο.
Για τον Σπύρο Χρυσικόπουλο δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να τον φοβίζει στη θάλασσα – νιώθει μάλιστα μεγαλύτερη ασφάλεια εντός νερού παρά εκτός αυτό, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο ίδιος. "Έχω κολυμπήσει σε αρκετά νερά, δεν νομίζω ότι υπάρχει άσχημη θάλασσα, καθώς κάθε μία έχει τη δική της γοητεία, τη δική της ξεχωριστή ομορφιά. Έχω κολυμπήσει σε κάποιες θάλασσες του εξωτερικού και σχεδόν σε όλες τις ελληνικές. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζω συνήθως είναι τα καιρικά φαινόμενα, η αλατότητα, η θερμοκρασία και τα ρεύματα" αναφέρει σχετικά αλλά απαντώντας στην ερώτηση για το ποιες είναι οι ομορφότερες και οι πιο απαιτητικές θάλασσες στις οποίες έχει κολυμπήσει.
Υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα που θέλει να περάσει κάποιος που κολυμπά τόσο μεγάλες αποστάσεις; Σύμφωνα με τον ίδιο, το να θέτει κάποιος στόχους και να τους πραγματοποιεί, κάνοντας τα όνειρά του πραγματικότητα, όσο δύσκολα κι αν είναι αυτά. Και ασφαλώς αναφέρεται σε κάθε τομέα της ζωής.
Εκτός πισίνας, ο Σπύρος Χρυσικόπουλος κάνει ταξίδια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, αγαπά το τρέξιμο, το ποδήλατο και την οδήγηση – όλα και στο βουνό και σε χωμάτινες διαδρομές. Από αυτά άλλωστε αντλεί τις όμορφες εικόνες που διατηρεί στο μυαλό του για να αντιμετωπίσει τα αδυσώπητα χιλιόμετρα της πισίνας και τις ατελείωτες ώρες προπόνησης.
Ρόδος - Καστελόριζο. Ο επόμενος στόχος του μοιάζει -και είναι- τρομακτικά απαιτητικός. Οι λόγοι που τον ώθησαν να θέσει τόσο ψηλά των πήχη είναι αρκετοί. "Από μικρός έβλεπα ότι ο κόσμος δεν γνώριζε την ύπαρξη του Καστελόριζου, ενώ πολλές φορές δεν υπήρχε καν στο χάρτη. Διάλεξα αυτή τη διαδρομή ώστε συμβολικά να το ενώσω με την υπόλοιπη Ελλάδα, να δείξω πως δεν είναι ξεχασμένο και να τονίσω τη σημαντικότητα των ακριτικών νησιών. Είναι επίσης μια προσπάθεια να ανακαλύψω τα δικά μου όρια. Να φτάσω στα όριά μου, φτάνοντας στα όρια της Ελλάδας".
0 Σχόλια