Άνω Λιόσια, 5 Ιουνίου
2016
5 ΙΟΥΝΙΟΥ,
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
«ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ, ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ»
Από το 1972 ο Ο.Η.Ε. καθιέρωσε την 5η Ιουνίου ως παγκόσμια ημέρα
περιβάλλοντος, στην προσπάθειά του να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο, σε παγκόσμια
κλίμακα, ώστε η καταστροφή του περιβάλλοντος να μην επιδεινώνεται χρόνο με τον
χρόνο και καταστεί μη αναστρέψιμη.
Πολλά έχουν
ειπωθεί για την κλιματική αλλαγή, την αύξηση της θερμοκρασίας, την ερημοποίηση
περιοχών, την μείωση ή και καταστροφή του υδροφόρου ορίζοντα, τα ακραία καιρικά
φαινόμενα, την «τρύπα» του όζοντος, με επιπτώσεις στην καθημερινότητα του
ανθρώπου.
Έχει ιδιαίτερη
σημασία, ωστόσο, να σταθούμε στην αύξηση των μεγάλων καταστροφών σε δάση και
δασικές εκτάσεις. Όπως η καταστροφή που συντελείται στην δική μας «γειτονιά», είτε
ως αποτέλεσμα απλών αιτιών, είτε μεγάλων σκοπιμοτήτων.
Η οροσειρά της
Πάρνηθας είναι ένα φυσικό τείχος στα βόρεια του νομού Αττικής. Έχει κηρυχθεί
Εθνικός Δρυμός από το 1961, είναι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και ο συνολικός
της όγκος είναι 300.000 στρέμματα. Λειτουργεί ως προστατευτικός φράχτης
για το
νομό Αττικής αλλά και ως ζωντανός πνεύμονας, εμπλουτίζοντας το λεκανοπέδιο με
καθαρό οξυγόνο. Επιπλέον, κατεβάζει τη θερμοκρασία του αέρα κατά μεγάλο
ποσοστό, μειώνει τις επιφανειακές απορροές του νερού, την ένταση της
πρόσκρουσης του νερού στην επιφάνεια του εδάφους και το ξέπλυμα του γόνιμου
εδάφους ενώ αυξάνει τη συγκράτηση μεγαλύτερου ποσοστού νερού εμπλουτίζοντας τον
υδροφόρο ορίζοντα.
Η Πάρνηθα είναι
ένα εύκολα προσβάσιμο βουνό, με πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Πρόσφορο και
ευχάριστο για δασική αναψυχή. Πόλος έλξης είναι τα ελάφια, με την μοναδική τους
ομορφιά ενώ διαθέτει σπάνια ενδημικά είδη χλωρίδας, τα οποία απειλούνται με
εξαφάνιση. Το όφελος, από την ύπαρξη του δάσους της Πάρνηθας, για το νερό, την
ενέργεια, τη στέγη και τα φάρμακα είναι τεράστιο. Για να μπορέσει όμως να
επιτελέσει όλους τους ευεργετικούς ρόλους του θα πρέπει, πρώτα από όλα, να διατηρηθεί.
Η μεγάλη πυρκαγιά
του 2007 προκάλεσε τεράστια καταστροφή, καίγοντας μοναδικής ομορφιάς βλάστηση, εγκλωβίζοντας
στις φλόγες ελάφια, αλεπούδες, χελώνες, πουλιά και καταστρέφοντας τις φωλιές
τους. Οι πηγές της Πάρνηθας κρίθηκαν
ακατάλληλες για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτού του μεγέθους η καταστροφή
δύσκολα ανακάμπτεται, όχι όμως και ακατόρθωτα. Κυρίως, όμως, προλαμβάνεται.
Καθώς οι νέες
κλιματικές συνθήκες ευνοούν τη συχνότερη εκδήλωση δασικών πυρκαγιών, είναι
απαραίτητο ένα αυστηρό πλαίσιο προστασίας και ελέγχου στη χώρα μας. Αντιπυρική
προστασία, αναδασώσεις, παρακολούθηση και συνεχή επαγρύπνηση, αποτελούν
απολύτως αναγκαία μέτρα, για τα οποία πρέπει να επιστρατευτεί η εμπειρία
αρμόδιων φορέων και επιστημόνων.
Εκείνο που,
ωστόσο, χρειάζεται περισσότερο να καταλάβουμε είναι πως όλοι, δυνητικά,
μπορούμε να προκαλέσουμε άθελά μας μια μεγάλη καταστροφή. Έρευνες έχουν
καταδείξει πως δεν είναι πάντα αιτία πυρκαγιάς ένα μεγάλο και κραυγαλέο
γεγονός. Μπορεί να είναι μια ασήμαντη αιτία και μπορεί να εξελιχθεί με το
χειρότερο τρόπο.
Τα όρια που θέτει
η φύση, κανείς ανθρώπινος παράγοντας δεν επιτρέπεται να τα ξεπερνά. Κανένα
περιβάλλον δε θα είναι τόσο υγιεινό, αν εμείς
δε προστατεύσουμε τα δάση, τις λίμνες, τα υπόγεια νερά μας από την εξαφάνιση ή
τη μόλυνση.
Όλοι μαζί
μπορούμε να προσπαθήσουμε, ώστε να προχωρήσει αποτελεσματικά η εφαρμογή μέτρων
προς όφελος της σημερινής αλλά και των επομένων γενεών.
Όλοι μαζί
μπορούμε να κάνουμε αυτό που έκανε το μικρό κολιμπρί στο αφρικανικό παραμύθι,
όταν είχε πάρει φωτιά το δάσος και όλα τα ζώα έτρεχαν να ξεφύγουν: έπαιρνε μία
σταγόνα νερό στο ράμφος του και την έριχνε στην φωτιά.
Όλοι μαζί
μπορούμε κι ας είναι το ελάχιστο.
Ας είναι αυτό που μας αναλογεί.
Δείτε, στο σύνδεσμο που ακολουθεί, τη διαχρονική ομιλία
ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού, το 1992, στην Παγκόσμια Σύνοδο
του ΟΗΕ για το Περιβάλλον. https://www.youtube.com/watch?v=_MW46cu0UM8
0 Σχόλια