Γράφει ο Πάνος Σκουρολιάκος*
- Με το βλέμμα και την καρδιά μας στραμμένα εκεί, στις μακρινές Βρυξέλλες, πασχίζουμε λοιπόν όλοι μαζί να τιμήσουμε τους αγώνες όλων όσων προετοίμασαν την 25η Γενάρη 2015 από παλιά. Από πολύ παλιά!
Εν μέσω διαπραγματεύσεων στο Eurogroup του Αλέξη Τσίπρα και των υπουργών της κυβέρνησης, ώστε να μπει ένα τέλος στην εποχή των Μνημονίων, μας έρχονται στον νου πέτρινα χρόνια που εκτείνονται σε πολλές δεκαετίες πίσω. Η κυβέρνηση της Αριστεράς στη χώρα μας προέκυψε από τις εκλογές τρεις εβδομάδες πριν, αλλά αυτή η μέρα γεννήθηκε μέσα από τους αγώνες πολλών ανδρών και γυναικών αγωνιστών της Αριστεράς.
Βάσω Θανασέκου. Μία από αυτή τη μεγάλη χορεία των ανθρώπων που θυσίασαν τα πάντα στον κοινό, πανανθρώπινο σκοπό. Εκλέχτηκε βουλευτής Φθιώτιδος της Δημοκρατικής Ένωσης το 1956, όταν για πρώτη φορά οι Ελληνίδες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου για τις βουλευτικές εκλογές. 19 Φεβρουαρίου ήταν. Τέτοιες μέρες δηλαδή, πριν από 59 χρόνια!
Η Βάσω Σαραβάνου, κόρη εύπορου πιλοποιού από την Άνδρο, μια μεγαλοαστή δηλαδή, γνωρίζει και ερωτεύεται τον Γιώργο Θανασέκο, αγωνιστή της Αριστεράς από το Κφησοχώρι ή Άνω Τιθορέα Φθιώτιδος. Ο Θανασέκος ήταν
απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων. Στα χρόνια της σχολής διάβαζε κρυφά το «Κεφάλαιο» του Μαρξ και γοητεύτηκε από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ως λοχαγός του ιππικού, παίρνει μέρος στην πρώτη γραμμή κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Παραιτούμενος αργότερα από το στράτευμα, πολιτεύεται με το Αγροτοεργατικό Κόμμα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Ως εκπρόσωπος της επαρχίας Λοκρίδος συμμετέχει στην εθνοσυνέλευση στις Κορυσχάδες, το 1944. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία.
Ο πολιτικός αγώνας της Βάσως Θανασέκου δεν ήταν ένας περίπατος. Ας αναλογιστεί κανείς την εικόνα μιας γυναίκας υποψηφίου της Αριστεράς στα κακοτράχαλα πολιτικά χωριά της μετεμφυλιακής περιόδου. Τότε που ακόμα και ο κεντρώος ψηφοφόρος θεωρείτο αιμοσταγής εαμοβούλγαρος. Οι δημοκρατικοί και αριστεροί πολίτες εξόριστοι, μετανάστες και φευγάτοι από τις πατρικές εστίες. Όσοι είχαν μείνει ήταν καταδικασμένοι σε αποχή από τα κοινά και σιωπή. Η τρομοκρατία της Δεξιάς σε πλήρη εξέλιξη. Δύσκολη ήταν και η μεταδικτατορική περίοδος σε αυτές τις πολιτικές εξορμήσεις. Πόσο μάλλον εκείνα τα πέτρινα χρόνια. Είναι γνωστό στη Φθιώτιδα το επεισόδιο όπου η Θανασέκου, μιλώντας σε ένα καφενείο χωριού στην Λοκρίδα, δέχθηκε, ως φιλοφρόνηση φαντάζομαι, μια καρέκλα που εκσφενδονίστηκε από θερμόαιμο πολίτη ακροδεξιών αντιλήψεων.
Αν κάνουμε ένα άλμα και έρθουμε στην πρόσφατη Ιστορία, θα βρούμε ξανά τη βουλευτίνα της Αριστεράς. Τη συναντάμε στην έκκληση προς τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που «ελπίζουν σε ένα διαφορετικό μέλλον από το ζοφερό του Μνημονίου». Καλούν αυτές τις δυνάμεις να συσπειρωθούν για «μια κυβέρνηση που θα φέρει τον λαό στην εξουσία». Μαζί με το όνομα στης Βάσως Θανασέκου στις υπογραφές, διαβάζουμε και εκείνα των Βαρδή Βαρδινογιάννη, Μανώλη Γλέζου, Νίκου Γουριώτη, Βούλας Δαμιανάκου, Μίκη Θεοδωράκη, Θεόδωρου Καλλίνου, Μαρίας Καραγιώργη, Παναγιώτη Κατερίνη, Ελένης και Τάκη Μπενά, Ευτύχη Μπιτσάκη και Γιώργου Τσαπόγα.
Η ευθύνη της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα απέναντι στον ελληνικό λαό έχει και ένα διαφορετικό ποιοτικό βάρος. Εμπεριέχει και την ευθύνη σε αγωνιστές σαν αυτούς που εκπροσωπούν οι πιο πάνω υπογράφοντες. Όλων αυτών που έφεραν την υπόθεση της Αριστεράς ώς τις μέρες μας με θυσίες, φυλακίσεις, αγώνα, πείσμα και αισιοδοξία. Είναι στον νου μας η δικαίωση των αγώνων όλων αυτών λοιπόν, που με την ευκαιρία της αναφοράς μας στη Βάσω και στον Γιώργο Θανασέκο ξαναθυμηθήκαμε. Η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής πριν διαβεί το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου αυτό το χρέος συμβολίζει.
Με το βλέμμα και την καρδιά μας στραμμένα εκεί, στις μακρινές Βρυξέλλες, πασχίζουμε λοιπόν όλοι μαζί να τιμήσουμε τους αγώνες όλων όσων προετοίμασαν την 25η Γενάρη 2015 από παλιά. Από πολύ παλιά!
* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής Περιφέρειας Αττικής
Πάνος Σκουρολιάκος
Βουλευτής Περιφέρειας Αττικής
){kind=link}
0 Σχόλια