Μπορεί να μπει τάξη στο αθλητικό κίνημα του Δήμου Φυλής;

ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

AΡΓΥΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Πριν από περίπου είκοσι χρόνια, ο αθλητικός χάρτης των Άνω Λιοσίων

 ήταν διαφορετικός. Το μόνο άθλημα που καλλιεργείτο στην πόλη 

ήταν το

πηγή:http://fylarhos.blogspot.com/2012/01/blog-post_1.html

ποδόσφαιρο. Ο ιστορικός Ακράτητος, που δημιουργήθηκε το 

1963, εξέφραζε τους παλιούς δημότες, οι οποίοι, άλλωστε, τον 

είχαν δημιουργήσει. Όμως, μαζί με την πληθυσμιακή αύξηση,

δημιουργήθηκαν, στις παρυφές του ιστορικού κέντρου, νέες 

ποδοσφαιρικές ομάδες, που εξέφραζαν τις νέες γειτονιές που 

δημιουργήθηκαν. Στον Αη Γιάννη και το Πανόραμα δημιουργήθηκαν ο 

Αστέρας κι ο Εθνικός, στον Αη Γιώργη ο Ερμής, στη Λίμνη η Θύελλα 

και στη Ζωφριά η ομώνυμη ομάδα. Τα βασικά χαρακτηριστικά όλων 

αυτών των ομάδων ήταν η οικονομική καχεξία. Η πόλη δεν είχε 

ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, ούτε αγορά η οποία θα 

μπορούσε να εξασφαλίσει χορηγούς. Οι προϋπολογισμοί όλων 

των ομάδων ήταν περιορισμένοι, με αποτέλεσμα οι περισσότερες 

να επιβιώνουν χάρη στον πατριωτισμό κάποιων ανθρώπων, οι 

οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις ξόδευαν από το περιορισμένο 

οικογενειακό τους εισόδημα για να τις συντηρούν. Τα δεδομένα

 άλλαξαν, όταν στις δημοτικές εκλογές του 1982, εκλέχθηκε ο Στέργιος

 Πανάγος, ένας άνθρωπος που γνώριζε άριστα τις οικονομικές και

 κοινωνικές συνθήκες του τόπου και που ήθελε την τοπική αυτοδιοίκηση 

καθοριστικό παράγοντα των τοπικών υποθέσεων. Γνωρίζοντας από

 πολύ κοντά τα πράγματα στον αθλητισμό, αφού είχε υπάρξει μέλος

 της διοίκησης στη Ζωφριά, ο Στέργιος Πανάγος γνώριζε ότι ο 

πατριωτισμός κάποιων ανθρώπων σε ένα φτωχό Δήμο, δεν θα 

μπορούσε να προσφέρει δημιουργικές διεξόδους στη νεολαία, που 

ήδη είχε αρχίσει να απειλείται από τα ναρκωτικά. Στο πλαίσιο 

της παρέμβασης που ήθελε να πραγματοποιήσει στον Πολιτισμό και τον 

Αθλητισμό και σε συνδυασμό με τις νέες αντιλήψεις που επικράτησαν

 στην Αυτοδιοίκηση, ενεργοποίησε το Πνευματικό Κέντρο και

 δημιούργησε τον πρώτο Αθλητικό Οργανισμό, τα οποία εν συνεχεία,

κατάργησε ιδρύοντας τη Δημοτική Επιχείρηση Ανάπτυξης 

(ΔΕΑΔΑΛ), με σκοπό να αποφύγει την γραφειοκρατία και τους περιορισμούς 

του Δημόσιου Λογιστικού. Μέσω της Δημοτικής Επιχείρησης στήριζε

 τους ποδοσφαιρικούς συλλόγους, παραχωρώντας τους αθλητικό υλικό 

και μικρές επιχορηγήσεις για τα λειτουργικά τους έξοδα. Ταυτόχρονα

 ξεκίνησε τη διαδικασία μεταβίβασης όλων των αθλητικών χώρων στο 

Δήμο, με αντάλλαγμα την ανάληψη του κόστους της συντήρησής τους. 

Η εκλογή του Νίκου Παπαδήμα, το 1990, όχι μόνο δεν άλλαξε, 

αλλά επέκτεινε τη φιλοσοφία που ακολουθούσε ο Δήμος, από την 

εποχή του Στέργιου Πανάγου. Ο νέος Δήμαρχος δημιούργησε 

αθλητικό τμήμα στη Δημοτική Επιχείρηση Ανάπτυξης, θέτοντας τις 

βάσεις για την οργανωμένη άθληση στο Δήμο. Το αθλητικό τμήμα

συνέχισε την καλλιέργεια του λαϊκού μαζικού αθλητισμού, μέσω των

 προγραμμάτων της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, αλλά είδαν ότι

 η έλλειψη αγωνιστικής προοπτικής, μέσα από τη συμμετοχή σε 

πρωταθλήματα, απογοήτευε τα παιδιά. Σχεδόν ταυτόχρονα το 

αθλητικό τμήμα της ΔΕΑΔΑΛ έκρινε ότι η πολυδιάσπαση του 

ποδοσφαίρου, ήταν η κυριότερη αιτία της κακοδαιμονίας του. 

Ο κατακερματισμός του αθλητικού κινήματος σε πολλά σωματεία, 

αύξανε το συνολικό λειτουργικό κόστος, χωρίς κανένα ουσιαστικό

 όφελος για τους νέους, αφού τα περισσότερα δεν μπορούσαν 

να συντηρήσουν παιδοεφηβικά τμήματα. Αποφασίστηκε λοιπόν για 

τους παραπάνω λόγους να αναλάβει τα τμήματα υποδομής το αθλητικό

 τμήμα της ΔΕΑΔΑΛ, χωρίς βέβαια, να εγκαταλείψει τον αθλητικό 

σχεδιασμό και την ευθύνη της συντήρησης και διάθεσης των αθλητικών 

χώρων. Εκτιμήθηκε ακόμα ότι στο αθλητικό τμήμα έπρεπε να καλύψει 

τις ανάγκες των άλλων αθλημάτων, που άρχισαν, δειλά-δειλά να δημιουργούνται, 

με κυριότερα το μπάσκετ, το βόλεϊ και την πάλη. Μόνο που η ΔΕΑΔΑΛ, ως 

αμιγής Δημοτική Επιχείρηση, δεν μπορούσε, εκ του νόμου, να γίνει μέλος 

των αθλητικών ενώσεων και ομοσπονδιών που διοργάνωναν τα 

πρωταθλήματα. Το αθλητικό κίνημα έχει δομηθεί, σε διεθνές επίπεδο, 

στη λογική του σωματείου, που στο εξωτερικό λέγονται clubs, ακριβώς για να 

εκφράσουν μια οργανωμένη συλλογική δραστηριότητα στον Αθλητισμό. 

Έτσι δημιουργήθηκε ο ΔΑΣΑΛ, δηλαδή ο Δημοτικός Αθλητικός Σύλλογος. 

Και μόνο από το όνομά του προκύπτει η άρρηκτη σχέση του με το Δήμο.

 Είναι η έκφραση του Δήμου, στο οργανωμένο αθλητικό κίνημα, που δομείται

 στα επίπεδα του σωματείου, της αθλητικής ένωσης, της ομοσπονδίας, της

 Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής,

 της γνωστής μας ΔΟΕ. Είναι το εργαλείο, μέσα από το οποίο δίνεται η 

νομική δυνατότητα στο Δήμο, για οργανωμένη αθλητική παρέμβαση. Γι αυτό, 

άλλωστε, το σύνολο των μελών του ΔΑΣΑΛ είναι αιρετοί ή εργαζόμενοι 

στο αθλητικό τμήμα του Δήμου. Εξάλλου, τα ιδρυτικά μέλη είχαν από την

 αρχή συμφωνήσει ότι την ευθύνη του ΔΑΣΑΛ θα έχει η εκάστοτε διοίκηση

 του Δήμου. Επομένως η διοίκηση του ΔΑΣΑΛ ανήκει στον Αθλητικό 

Οργανισμό, που αντικατέστησε τη ΔΕΑΔΑΛ και στο Δημοτικό Συμβούλιο

 που, ως γνωστόν, περιλαμβάνει συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Άλλωστε 

ο Δήμος είναι ο μόνος που μπορεί να συντηρήσει το αθλητικό κίνημα 

της περιοχής, στο πλαίσιο μιας διαχείρισης που να μην προκαλεί την

κοινωνία και μάλιστα στις σημερινές οικονομικές συνθήκες. Άρα, το πρώτο 

βήμα για την αναδιοργάνωση του αθλητικού κινήματος είναι η πλήρης ανάληψη 

της διοίκησης του ΔΑΣΑΛ από τον Αθλητικό Οργανισμό, μέσα από 

τη συγκρότηση ενός Διοικητικού Συμβουλίου, που να εκφράζει όλες τις 

δημοτικές παρατάξεις της Φυλής. Κι εδώ θα πρέπει να ξεκαθαρισθεί ότι η 

ανάληψη της διοίκησης του ΔΑΣ από τον Αθλητικό Οργανισμό, δεν περιορίζει

 την ελευθερία των υπόλοιπων σωματείων, τα οποία θα μπορεί να στηρίζονται 

από το Δήμο, στο μέτρο των οικονομικών του δυνατοτήτων. Εννοούμε 

βεβαίως τα σωματεία και των τριών δημοτικών ενοτήτων του Δήμου Φυλής.

Μπορούν να γίνουν όλα αυτά; Βεβαίως. Άλλωστε αυτές οι δομές έχουν 

δοκιμαστεί στο παρελθόν και απέδωσαν. Και δεν αναφερόμαστε στην

 εποχή της αδικαιολόγητης σπατάλης, αλλά στην περίοδο που δεν είχε

 διαβρώσει τα πάντα η ανεξέλεγκτη ροή του χρήματος. Είναι λοιπόν άμεση 

ανάγκη να πάρει, άμεσα, ο Δήμος τη διοίκηση του ΔΑΣ, ώστε, σε 

πρώτη φάση να περιοριστεί η πολυδιάσπαση του αθλητικού κινήματος, 

με τη δημιουργία νέων σωματείων, που θα επιτείνουν το χάος που ήδη 

επικρατεί σήμερα, στον αθλητικό χάρτη του Δήμου. Εν συνεχεία θα

 πρέπει να ανοίξει ο διάλογος, με αντικείμενο τους όρους της 

συνεργασίας ανάμεσα στο Δήμο και τα σωματεία, με πιο βασικό τα 

κριτήρια της χρηματοδότησής τους. Χρηματοδότηση απόλυτα αναγκαία

 σε μια φτωχή περιοχή, όπως ο Δήμος Φυλής, αλλά που δεν χρειάζεται 

να γίνει σε χρήμα, αλλά σε είδος ή προσφορά υπηρεσιών, όπως οι 

μετακινήσεις ή και ο αθλητικός ιματισμός. Ο Δήμος μπορεί λόγου

 χάρη να εισφέρει στα σωματεία που πληρούν τις προϋποθέσεις, 

το κόστος μισθοδοσίας του προπονητή των τμημάτων υποδομής Ποιος 

όμως θα πάρει την πρωτοβουλία να φέρει σε πέρας αυτά τα ζητήματα; 

Εκ των πραγμάτων, ο Πρόεδρος του Αθλητικού Οργανισμού, ο οποίος, 

εκτός του ότι είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος, εξέφρασε, πρόσφατα, την αγωνία 

του στο Δημοτικό Συμβούλιο, για τον τρόπο αναδιοργάνωσης του αθλητικού 

κινήματος και κυρίως για το ρόλο που πρέπει να παίξει ο Δήμος. Αυτός 

πρέπει να ξεκινήσει τη διαδικασία, αφενός για να περάσει ο ΔΑΣ στη 

διοίκηση του Αθλητικού Οργανισμού κι αφετέρου με την πραγματοποίηση 

ενός διαλόγου, μέσα από τον οποίο θα ακούσει τις απόψεις των 

σωματείων, αλλά και ανθρώπων που διαθέτουν πολύχρονη εμπειρία στην 

αθλητική διοίκηση, πριν φέρει στο Δημοτικό Συμβούλιο την πρότασή 

του. Τελειώσαμε; Όχι βέβαια. Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου

 πρέπει να τηρηθεί χωρίς προσωπικές υστεροβουλίες και στρατηγικές. 

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα πρέπει να βρεθούν τα λίγα, σε 

σχέση με άλλες εποχές, χρήματα που απαιτούνται για την εφαρμογή 

αυτού του σχεδίου, που στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτε άλλο από 

ένα πλάνο αθλητικής ανάπτυξης στο Δήμο Φυλής. Υπάρχουν; Μάλλον 

όχι. Κι εδώ είναι το πρόβλημα. Διότι, από την αρχαιότητα είναι γνωστό

 ότι άνευ χρημάτων, ουδέν εστι γενέσθαι των δεόντων...