Δημοτικό Συμβούλιο Φυλής: Η απόλυτη ξευτίλα του Θεσμού

– 10/06/2011Καταχωρήθηκε σε: ΑΠΟΨΕΙΣ

Το Δημαρχείο των Άνω Λιοσίων

«Μαύρες» σελίδες καταγράφονται στην ιστορία των Δημοτικών Συμβουλίων στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη», των Άνω Λιοσίων… Ο «κατήφορος» του Δημοτικού Συμβουλίου, που ολισθαίνει όλο και περισσότερο προς τα «τάρταρα», φαίνεται να μην έχει επιστροφή! Κάθε νέο Συμβούλιο είναι χειρότερο από το προηγούμενο… Αντεγκλήσεις, «βαριές εκφράσεις», ύβρεις μεταξύ αλλήλων, υπονοούμενα, προσβολές και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, «κλέβουν» τις «εντυπώσεις» και την ουσία της ημερήσιας διάταξης που τείνει να περάσει σε δεύτερη και τρίτη… μοίρα! Η απόλυτη… ντροπή σε όλο της το… μεγαλείο…

Του Φάνη Κυριόπουλου

Είναι, ακόμη, μια από αυτές τις φορές που το πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο αποδεικνύεται πολύ φτωχό για κάποιον, να περιγράψει ακριβώς αυτά που συμβαίνουν στην «μικρή βουλή» του νέου Δήμου Φυλής. Νέα ήθη και έθιμα; Επιταγές της εποχής; Ποιος να ξέρει άραγε;

Δεν θα σταθώ στο ποιος έχει την μεγαλύτερη ή τη μικρότερη ευθύνη αλλά στην συνολική εικόνα ντροπής που παρουσιάζει η αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη, αφού άλλωστε αυτό είναι, πλέον, το μείζων θέμα…

Φαίνεται πως:

Όποιος θέλει να κάνει «χαβαλέ» έχει βρει τον κατάλληλο χώρο…

Όποιος έχει «απωθημένα» και αυτός βρίσκεται στο επιθυμητό σημείο «εκτόνωσης»…

Όποιος θέλει να παρακολουθήσει ιστορίες για «αγρίους» και αυτός βρίσκεται εκεί που πρέπει…

Όποιος θέλει να «μιλήσει», μιλάει όποτε θέλει…

Όποιος γουστάρει, διακόπτει τον άλλον που μιλάει…

Όποιος θέλει, φωνάζει και λέει ότι θέλει…

Πολλές φορές, «φωνάζουν» δυό και τρείς μαζί και δεν «ακούγεται» κανένας…

Οι ομιλητές «διακόπτονται» ανάλογα με τα γούστα του άλλου…

Όποιος και όταν θέλει «μπαίνει» και όποιος θέλει «βγαίνει», ούτως ώστε σε μόνιμη βάση να επιβεβαιώνεται αυτό που λέει «μπείτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε».

Ο νόμος του ισχυρού δεσπόζει και φαίνεται πως έχει αποκτήσει πρωτεύοντα ρόλο, στην προσπάθεια ορισμένων να «επιβληθούν» στους υπόλοιπους… Ορισμένοι άλλοι, φαίνεται ότι έχουν την αίσθηση πως όσο πιο δυνατά φωνάζουν, τόσο περισσότερο δίκιο έχουν και τόσο καλύτερα «ακούγονται»…

Δημότες, «παρατρεχάμενοι», Σύμβουλοι και λοιποί «συγγενείς», γίνονται… ένα, στην «αρένα» του Συμβουλίου…

Μιλάνε πολλοί που θα έπρεπε να σιωπούν και δεν ακούγονται αυτοί που έχουν να πουν «πράγματα», αλλά αυτό είναι μάλλον άλλο θέμα…

Από την άλλη, επίσης, παρατηρούμε και το νέο φαινόμενο της εποχής, στον Δήμο μας, αφού αισθανόμαστε να μας «παρακολουθούν» και «περίεργα» μάτια…

Και αν κάποιος Σύμβουλος ή δημότης προσπαθήσει να κρατήσει τις «ισορροπίες», «χάνεται» και αυτός μέσα στον «στροβιλισμό» της περιρρέουσας «ατμόσφαιρας» και από την στιγμή που δεν αποφασίζει να αποχωρήσει από την διαδικασία, προς ένδειξη διαμαρτυρίας, «καίγεται» και αυτός μαζί με τα… «ξερά»…

Και μέσα από όλα αυτά και πολλά άλλα, «χάνονται» τα «θέματα», οι αποφάσεις και οι ψηφοφορίες…

Και ο χορός καλά κρατεί…

Και οι εικόνες ντροπής πολλαπλασιάζονται με μαθηματική ακρίβεια…

Και το κύρος και η σοβαρότητα του θεσμού καταρρακώνονται…

Και το ερώτημα που αναδύεται είναι πόσο ακόμα θα «βυθιστούμε» στο τέλμα…

Έλεος… Κάποιος πρέπει να τους σταματήσει…