Μια μικρή προσωπική ιστορία για το δικό μου ΟΧΙ



του Θωμά Μπιζά

Το 1974 στο Καματερό μοιράζαμε με τον αδερφό μου τον Λάμπρο προκηρύξεις για το ΟΧΙ στην Βασιλευόμενη.  
Οι προκηρύξεις ήταν κρυμμένες στα μπουφάν γιατί εκείνη την ώρα οι Βασιλικοί έκαναν συγκέντρωση στο σινεμά ΟΑΣΙΣ  και  υπήρχε μεγάλη ένταση και φόβος για τραμπουκισμούς.
 Το δικό μου μπουφάν ήταν ένα χοντρό δερμάτινο μπουφάν που το είχα αγοράσει μεταχειρισμένο από την αμερικάνικη αγορά που ήταν τότε μέσα στην κρεαταγορά   της οδού Αθηνάς.
Χωρίς να το καταλάβουμε μας ακολούθησαν μερικοί τραμπούκοι με ένα παλιόopel caravan και περίμεναν να φτάσουμε χαμηλά μέχρι τα σκοτεινά σημεία της οδού Β. Γεωργίου .
Τότε αυτοί οι θρασύδειλοι τραμπούκοι βγήκαν από το αυτοκίνητο και μας είπαν : ρε σύντροφοι δεν δίνετε και σε εμάς χαρτιά να πετάξουμε;
Ταυτόχρονα ένας από αυτούς τραβά ένα μαχαίρι και προσπαθεί να μου το καρφώσει στην κοιλιά.
Λίγο το χοντρό δερμάτινο μπουφάν και λίγο οι προκηρύξεις  δεν επέτρεψαν στο μαχαίρι του φασίστα να μπει στην κοιλιά . Μόνο που μου χάλασαν το ωραίο μου μπουφανάκι το αμερικάνικο.
Αυτοί κρατούσαν μαχαίρι και μαχαίρωσαν αλλά φοβήθηκαν πιο πολύ από εμάς. Μπήκαν στο αυτοκίνητο γρήγορα και εξαφανίστηκαν. Δεν τόλμησαν να πάνε ούτε στην εκδήλωση γιατί φοβήθηκαν πως θα τους ψάξουμε και θα τους βρούμε εκεί.
Εμείς τρέχοντας πήγαμε στο σπίτι του Βασίλη του Κατσαρού που αργότερα έγινε δήμαρχος,  και εκεί ήταν μαζεμένοι οι γέροντες  του κόμματος που  μας συνέστησαν να είμαστε ψύχραιμοι γιατί η νίκη στο δημοψήφισμα την Κυριακή θα ήταν δική μας , όπως και έγινε.
Πέρασαν 41 ολόκληρα χρόνια από τότε και ακόμα θυμάμαι τους θρασύδειλους , την μαχαιριά,  το ωραίο μου μπουφανάκι και τα λόγια των γερόντων.. την Κυριακή θα νικήσουμε.
41 χρόνια μετά,  το ίδιο λέω και εγώ στους συντρόφους μου. Την Κυριακή αυτή ότι και να γίνει,   εμείς θα νικήσουμε.  Πιό πολύ φοβούνται οι μαχαιροβγάλτες. 

 Θωμάς Μπιζάς

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια