ΤΟΜΕΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΧΑΡΝΩΝ-ΦΥΛΗΣ ΤΗΣ ΚΝΕ: Με εξαιρετικά μεγάλη συμμετοχή η ανάβαση στα αντάρτικα μονοπάτια της Πάρνηθας

Με μια συγκλονιστική ορειβατική ανάβαση περισσότεροι από 400 -νεολαίοι κατά κύριο λόγο από την ΚΝΕ, αλλά και μέλη του ΚΚΕ- πορεύτηκαν σήμερα το πρωί στα μονοπάτια των ανταρτών του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, στη Δυτική Πάρνηθα. Με ορειβατικούς όρους είναι ίσως η μόνη ανάβαση που έχει γίνει ποτέ σε βουνό με τόσο μεγάλη συμμετοχή και μηδενικές απώλειες. Οι συμμετέχοντες είχαν «χωριστεί» σε ομάδες των 35-40 ατόμων που ανέβαιναν κατά κύματα στο βουνό, με τη σημαντική ως προς αυτό συμβολή φίλων και μελών του ΚΚΕ που ασκούνται συστηματικά με την ορειβασία. Οι χρόνοι ανάβασης ήταν τελικά εξαιρετικά καλύτεροι απ' αυτούς που αρχικά είχαν προϋπολογιστεί ως προς το μέγεθος της συμμετοχής. Κατά μέσο όρο κάθε ομάδα χρειάστηκε δύο ώρες ως το ψηλότερο σημείο, διανύοντας μια απόσταση 6 χλμ. με υψομετρική διαφορά κοντά στα 400 μέτρα και σημεία όπου η κλίση έφτανε και στο 30%.  

Από τις 8 το πρωί που συγκεντρώθηκαν λίγο πριν από τη μονή Κλειστών, ως αργά το μεσημέρι ψηλά κοντά στο Φρούριο της Φυλής όπου κατέληξαν, αντήχησαν οι ρεματιές και τα διάσελα του βουνού

από συνθήματα για το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, τον καπετάνιο Άρη, τους μαχητές του ΔΣΕ. 

Η πεζοπορία άρχισε από τη μονή Κλειστών, κινήθηκε δυτικά της κορφής Άρμα, στο μονοπάτι που οδηγεί στο οροπέδιο Σκούρτων, και τερμάτισε απέναντι από το αρχαίο φρούριο της Φυλής, στη θέση Αγ. Παρασκευή.

Η όλη εκδήλωση οργανώθηκε από το ΚΣ της ΚΝΕ και το Τμήμα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ και η ορειβατική ανάβαση έγινε σε μονοπάτια της Πάρνηθας που συνδέονται με την ιστορία του ελληνικού λαού και με μια από τις κορυφαίες στιγμές του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Στο σημείο του τερματισμού οι οργανώσεις της Χασιάς, των Λιοσίων και του Μενιδίου είχαν οργανώσει μια συμβολική υποδοχή με ψητά και τα συναφή.

Μιλώντας στην έναρξη της πεζοπορίας, ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ τουΚΚΕ, είπε:

«Φίλες και φίλοι , σύντροφοι και συντρόφισσες,

Εδώ στη δυτική πλευρά της Πάρνηθας, έχουμε πίσω μας να εκτείνεται ένα σύμπλεγμα ορεινών όγκων που περιλαμβάνει την Πάρνηθα, την Πάστρα, τον Κιθαιρώνα, τα Γεράνεια και φτάνει μέχρι τον Ελικώνα, βουνά που αποτέλεσαν πεδία δράσης των ανταρτών του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ την περίοδο από το 1943 μέχρι το 1948.

Στα μέρη τούτα εδώ δίκτυα μονοπατιών και διαδρομών αξιοποιούνταν με στόχο τη σύνδεση με τα κύρια μέτωπα της μάχης στη Στερεά Ελλάδα, από εδώ "έβγαιναν στο βουνό" παράνομα στελέχη του Κόμματος, στρατολογημένοι αντάρτες στον ΕΛΑΣ και το ΔΣΕ.

Εκτός από αυτό όμως, αυτές οι περιοχές αποτέλεσαν και πεδία δράσης μονάδων, ταγμάτων, λόχων του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, παρόλο που δεν ήταν στα κύρια μέτωπα δράσης. Κοιτώντας την ιστορία, θα δούμε διεισδύσεις, μάχες, στρατοπεδεύσεις γύρω από τον ορεινό όγκο της Πάρνηθας, παρόλο βεβαίως που ήταν μικρότερης ίσως σημασίας από αυτές τις μάχες και τις επιχειρήσεις που διεξάγονταν στα βορειότερα κύρια μέτωπα.

Ο ορεινός όγκος της Πάρνηθας έβλεπε στα δυτικά του την παλιά Εθνική Οδό Αθηνών - Θηβών, στα ανατολικά του τη σιδηροδρομική γραμμή, εποπτεύοντας ουσιαστικά τις βασικές διόδους σύνδεσης του κέντρου με όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Ο έλεγχος του ορεινού όγκου της Πάρνηθας είχε λοιπόν στρατηγική σημασία.

Αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένες τέτοιες μάχες:

·         Η μάχη της Πύλης των Δερβενοχωρίων που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβρη του 1943 ανάμεσα σε δυνάμεις του ΕΛΑΣ και τους Γερμανούς που για αντίποινα έκαψαν όλα τα Δερβενοχώρια.

·         Τη νικηφόρα ενέδρα μάχη με τους Γερμανούς το 1944 κατά τη διάρκεια της αποχώρησής τους στο Κακοσάλεσι, δηλαδή στην Αυλώνα, που δόθηκε από το 2ο Τάγμα του 34ου Συντάγματος τον ΕΛΑΣ, με διοικητή τον θρυλικό Κρόνο. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το Τάγμα στρατοπέδευε αρχικά στο χωριό Κρώρα, δηλαδή τη σημερινή Στεφάνη των Δερβενοχωρίων, και στη συνέχεια επιχείρησε διείσδυση στα Λιόσια μέσω Χασιάς. Από τα Λιόσια ξεκίνησε πάλι μέσω Χασιάς, περνώντας πιθανότατα απ' αυτά εδώ τα μονοπάτια για να βρεθεί στην Αυλώνα.

·         Η μάχη που έδωσαν μονάδες του ΕΛΑΣ με τμήματα των Γερμανών στη Χασιά, το Σεπτέμβρη του 1944.

·         Τη μάχη της Πύλης που έδωσε το Τάγμα του ΔΣΕ το Φλεβάρη του 1948 ενάντια σε τμήματα ΜΑΥδων και χωροφυλάκων.

·         Τη μάχη που πραγματοποιήθηκε την Καθαρά Δευτέρα του ίδιου χρόνου, ανάμεσα σε τμήματα του ΔΣΕ και μονάδες του αστικού στρατού, που με τεθωρακισμένα επιχειρούσαν από την πλευρά της Χασιάς στην Πάρνηθα, με στόχο την εκκαθάριση του βουνού από αντάρτες που είχαν διεισδύσει και στρατοπέδευσαν σε διάφορα οροπέδια του βουνού.

Και άλλα πολλά.

Τούτα εδώ τα χώματα είναι ποτισμένα με αίμα, εργαζομένων, ανθρώπων του λαού που διάλεξαν το δρόμο της ένοπλης επαναστατικής πάλης στις συνθήκες της κατοχής και τις συνθήκες του αγώνα του ΔΣΕ, της κορυφαίας ταξικής σύγκρουσης στη χώρα μας.

Εκατοντάδες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα μας διοργανώνουν οι ΚΟ του ΚΚΕ, οι Οργανώσεις της ΚΝΕ, μπροστά στα 100 χρόνια του ΚΚΕ, τιμώντας στιγμές και γωνιές της ταξικής πάλης, των αγώνων του λαού μας.

Έτσι λοιπόν και σήμερα εδώ.

Διαβάζοντας και ακούγοντας αφηγήσεις για τις ατέλειωτες πορείες πάνω σε κακοτράχαλα βουνά,για ημέρες και άγρυπνες νύχτες πορείας, στο λιοπύρι και στα χιόνια, τις βροχές, μετρώντας τα βόλια και μοιράζοντας τη φέτα το ψωμί, με σκισμένα άρβυλα, με τρύπιες χλένες δημιουργείται αντικειμενικά ένα δέος, ένας θαυμασμός στον ηρωισμό ανθρώπων απλών εργαζομένων, αγροτών σαν και όλους μας που αναδείχθηκαν σε λιοντάρια του αγώνα, της ταξικής πάλης, ακόμα σε στρατιωτικές προσωπικότητες.

Ο θαυμασμός αυτός πάει πολλές φορές μαζί με το ερώτημα τι είναι αυτό που έκανε αυτούς τους ανθρώπους να δείξουν τέτοιες αντοχές, τι γεννάει τέτοιον ηρωισμό.

Βεβαίως, οι συνθήκες ήταν διαφορετικές αν τις συγκρίνει κανείς με σήμερα. Η πορεία στο βουνό, τα χιλιάδες βήματα, τα χιλιόμετρα πεζοπορίας για ορισμένους από αυτούς, ήταν μέρος της καθημερινής τους ζωής ως αγροτόπαιδα, ως παιδιά τσοπάνηδων. Όμως αυτό δεν μπορεί να εξηγήσει τίποτα. Πριν από τις μεγάλες πορείες στα βουνά και στα λαγκάδια, πριν μπορέσουν τα πόδια να αντέξουν μερόνυχτα, είχαν προηγηθεί τα μεγάλα βήματα του νου, τα μεγάλα βήματα της συνείδησης, η κατάκτηση της βαθιάς πίστης στο δίκιο του αγώνα, στη δύναμη της οργανωμένης εργατικής - λαϊκής πάλης. Είχαν προηγηθεί βήματα στο δρόμο που καλούσε το λαό το ΚΚΕ, στο δρόμο της ταξικής πάλης, της επαναστατικής πάλης για ένα σοσιαλιστικό αύριο, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για να είναι ο λαός, η εργατική τάξη κουμανταδόροι της ζωής τους και του μέλλοντός τους.

Το σε ποια πεδία μαχών και με ποιες μορφές θα ξεδιπλωθούν οι μελλοντικές κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης δεν ξέρουμε, ούτε μπορούμε να προβλέψουμε. Το πιθανότερο είναι η επαναστατική πάλη στο μέλλον να μην έχει ως κύριο χαρακτηριστικό της τη δράση στα βουνά. Δεν θα υπολείπεται όμως σε δυσκολίες, κακουχίες, αντιξοότητες. Θα χρειάζεται υψηλή ΑΝΤΟΧΗ. Αντοχή που δεν θα έρθει μια στιγμή σαν καμιά θεία επιφοίτηση, ούτε υπάρχει έμφυτη, αλλά κατακτιέται μέσα στην ταξική πάλη. Αντοχή, οι προϋποθέσεις για την οποία πρέπει να διαμορφωθούν σήμερα, σε μη επαναστατικές συνθήκες, σε συνθήκες αρνητικού συσχετισμού, υποχώρησης των κομμουνιστικών ιδεών και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Σήμερα, λοιπόν, δρούμε καθημερινά μέσα στις μάζες των εργαζομένων και της νεολαίας, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για την ΑΝΤΟΧΗ της νέας γενιάς των κομμουνιστών, για αυτά που μέλλονται να 'ρθούν.

Αντοχή που διαμορφώνεται μέσα στις σημερινές συνθήκες της ταξικής πάλης, που κρίνεται πρώτα απ' όλα στην επιμονή και τη σταθερότητα που απαιτούν τα μικρά απειροελάχιστα βήματα προς τα μπρος στην οργάνωση του κινήματος, στη συσπείρωση νέων, εργαζομένων, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.
Αντοχή στην καθημερινή αντιπαράθεση με την εργοδοσία στους χώρους δουλειάς, στην αντιπαράθεση με τους μηχανισμούς του αστικού κράτους και του κεφαλαίου.

Αντοχή που διαμορφώνεται στην υπομονετική και επίμονη ιδεολογικο-πολιτική παρέμβαση σε νέους, εργαζόμενους, ανθρώπους των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που έχουν ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος για τα εργατικά - λαϊκά προβλήματα μέσω της ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, τους μεγάλους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης, που άλλωστε τα προηγούμενα χρόνια οδήγησαν και στην κρίση. Τη δουλειά βήμα το βήμα για να γκρεμιστεί η στάση ανοχής και αναμονής απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που αυτές τις ημέρες υπογράφει μια νέα αντιλαϊκή συμφωνία με τους εταίρους της. Για να ξεσκεπαστεί ότι καμιά κυβέρνηση εντός του συστήματος, της οικονομικής κυριαρχίας και εξουσίας του κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών δεν μπορεί να διαπραγματεύεται για λογαριασμό του λαού, των εργατικών λαϊκών συμφερόντων.

Αντοχή στην αντιμετώπιση των προσπαθειών και των πιέσεων το Κόμμα να βάλει νερό στο κρασί του, να εγκαταλείψει την επαναστατική πάλη, να παραιτηθεί από το πρόγραμμά του, άμεσα ή έμμεσα, να βάλει πλάτη στη στήριξη της σημερινής συγκυβέρνησης ή άλλων εναλλακτικών σχεδίων που μπορεί να προκύψουν στο μέλλον, να βάλει το χεράκι του να μπουν οι εργαζόμενοι κάτω από τη σημαία της μιας ή της άλλης μερίδας της αστικής τάξης.

Αντοχή μπροστά στις εξελίξεις στο ενδεχόμενο γενίκευσης των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων απέναντι στο ενδεχόμενο ενός πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου, τα σύννεφα του οποίου μαζεύονται πάνω από την ευρύτερη γειτονιά μας, με την αστική τάξη της χώρας μας και την κυβέρνηση να θέλουν όλο και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των "συμμάχων" τους.

Αντοχή στην αντιμετώπιση του προσωπικού κόστους που έχει ο καθένας από την επιλογή του δρόμου που έχει διαλέξει, είτε αυτό ονομάζεται απόλυση λόγω απεργίας, είτε αυτό ονομάζεται πολλά χρόνια στην ανεργία, είτε όπως αλλιώς εκφράζεται.

Αντοχή που θεμέλιό της είναι η γνώση, είναι η αφομοίωση της επαναστατικής ιδεολογίας του Κόμματός μας, της Ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος, που πρέπει να ιδωθεί όχι μεν μηδενιστικά, αλλά όμως κριτικά, προκειμένου να βγουν διαχρονικά συμπεράσματα, να δοθούν απαντήσεις προκειμένου να μην επαναληφθούν στρατηγικά λάθη που οδήγησαν σε υποχώρηση το κομμουνιστικό κίνημα, τιμώντας τον ηρωισμό και την αυτοθυσία, αναγνωρίζοντας όμως και τις ανεπάρκειες, τις αδυναμίες της πρώτης προσπάθειας των επαναστατικών αγώνων του παρελθόντος.

Αυτό άλλωστε κάνει το ΚΚΕ μελετώντας την Ιστορία του, μπαίνοντας καρφί στο μάτι όσων δεν θέλουν το Κόμμα να βγάλει συμπεράσματα από τα λάθη του, όσων αξιοποιούν λάθη και στρατηγικές αδυναμίες του παρελθόντος προκειμένου να επιτεθούν στη σημερινή του στρατηγική επεξεργασία όπως διαμορφώθηκε στο 19ο Συνέδριο.

Αντοχή που γονιμοποιείται μέσα στην πράξη και πείρα της ταξικής πάλης.

Αυτή λοιπόν η αντοχή είναι προϋπόθεση για να μπορέσουν οι μελλοντικές γενιές των κομμουνιστών να γράψουν νέες σελίδες ένδοξων λαϊκών επαναστατικών αγώνων.

Σήμερα, λοιπόν, περπατάμε στα ορεινά της Πάρνηθας όχι συγκρίνοντας τις δικές μας φυσικές αντοχές με αυτές των ανθρώπων που κάνανε κεραμίδι το έλατο και την πέτρα προσκεφάλι, αλλά δείχνοντας ότι και εμείς ακολουθούμε το δικό τους ανηφορικό δρόμο. Αν και όπως θα μπορούσαν να πουν και οι ειδικοί της Φυσικής Αγωγής, η φυσική αντοχή συμβάλλει και αυτή στην ψυχική και συνειδησιακή αντοχή και η ορεινή πεζοπορία είναι ένας προσφιλής τρόπος μαζικής συλλογικής άθλησης και εξάσκησης της φυσικής αντοχής. Αυτή η εκδήλωση έχει λοιπόν συμβολικό χαρακτήρα, αλλά όχι μόνο. Έχει ως στόχο τη γνωριμία με την ιστορική αλήθεια άγνωστων και γνωστών στιγμών της επαναστατικής πάλης του λαού μας, με τη δικιά μας δηλαδή Ιστορία, την Ιστορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος που δεν βρίσκεται -όπως είναι φυσικό- στα βιβλία του αστικού σχολείου.

Έχει αξία, λοιπόν, αυτή η πρωτοβουλία να γίνει αφορμή, να αξιοποιηθεί, να δώσει ιδέες σε αγωνιστές εκπαιδευτικούς, σε φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος, του κινήματος των γυναικών να πάρουν ανάλογες πρωτοβουλίες γνωριμίας με τα ιστορικά μονοπάτια και τις διαδρομές των αγώνων του λαού μας, των επαναστατικών παραδόσεων, αφού κάθε γωνιά της Αττικής, κάθε γωνιά της Ελλάδας είναι γεμάτη με τα σημάδια της δράσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Και ταυτόχρονα, τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με απαράμιλλες φυσικές ομορφιές του ορεινού όγκου της χώρας, που βρίσκονται υπό διαρκή απειλή, τόσο εξαιτίας των ελλείψεων και της υποχρηματοδότησης των υποδομών πυροπροστασίας και πυρόσβεσης, όσο κυρίως εξαιτίας του ότι η γη είναι εμπόρευμα και ότι η αξιοποίηση του φυσικού πλούτου βρίσκεται στα χέρια μονοπωλίων και επιχειρηματικών ομίλων. Πρόσφατη εξέλιξη σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η επαναφορά, με τη στήριξη της κυβέρνησης, των επιχειρηματικών σχεδίων για την αξιοποίηση του δάσους του Τατοΐου.

Ιδιαίτερα για τα μέλη της ΚΝΕ, για τις νεότερες γενιές των κομμουνιστών, προκύπτει αντικειμενικά το καθήκον της γνωριμίας με τις ιστορικές στιγμές και πλευρές τους, όχι μόνο για τη διαπαιδαγώγηση, αλλά και για τη διάσωση της ιστορικής μνήμης στις επόμενες γενιές, για την κατοχύρωση της ιστορικής γνώσης στο μέλλον, ειδικά σε συνθήκες που όλο θα λιγοστεύουν όσοι έζησαν από πρώτο χέρι τα ιστορικά αυτά γεγονότα.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, 

Ο δρόμος "προς τα πάνω" είναι δρόμος ανηφορικός, κακοτράχαλος, δύσκολος, πολύ πιο δύσκολος από αυτόν που θα περπατήσουμε σήμερα. Είναι ο δρόμος της ρήξης, της σύγκρουσης με το κεφάλαιο, την εξουσία του, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις τους. Είναι μονόδρομος όμως προκειμένου οι νέες γενιές των εργαζομένων, των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων να ζήσουν ένα μέλλον στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων. Αυτό το δρόμο βαδίζουμε, με στόχο να τον ανέβουμε μέχρι τέλος».