Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι, όχι οι ραγιάδες και οι προσκυνημένοι

     ΕΛΜΕ  & ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕ  Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής                    

    

                

25 Μαρτίου 1821 - 25 Μαρτίου2014

Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι, όχι οι ραγιάδες και οι προσκυνημένοι

Αγαπητοί Φίλοι, Γονείς και Μαθητές, 

Μέσα στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε οι εργαζόμενοι και η κοινωνία από Κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ, ξεχωριστή σημασία αποχτά η φετινή 25η Μαρτίου 2014. Τα σωματεία μας τιμούν την επανάσταση του 1821. Τιμούν τους ηρωικούς και δίκαιους αγώνες του λαού μας που μας εμπνέουν να αγωνιστούμε με τη σειρά μας κόντρα στο φόβο και την ηττοπάθεια. Δεν αποδεχόμαστε τη μοίρα που θέλουν να μας επιβάλουν. Δίνουμε τη μάχη για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους κόντρα στο χορό των απολύσεων στο Δημόσιο και τον Ιδιωτικό τομέα.  Δίνουμε τη μάχη για το δικαίωμα όλων στη δωρεάν πρόσβαση στα
κοινωνικά και δημόσια αγαθά. Δίνουμε τη μάχη για  την επιβίωση και προκοπή του λαού μας.

Κανείς εργαζόμενος να μη χάσει τη δουλειά του

Παιδεία-Υγεία-στέγη-ρεύμα-νερό και φαγητό για όλο το λαό

Δίνουμε τη μάχη ενάντια στη διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και της δημόσιας δωρεάν υγείας. Διαλύουν ακόμη κι αυτόν τον προβληματικό κι ανεπαρκή ΕΟΠΥΥ κι ακριβαίνουν τα φάρμακα. Μας θέλουν νεκρούς ή ζωντανούς-νεκρούς. Χαρίζουν το Ελληνικό, το λιμάνι του Πειραιά, το αεροδρόμιο, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ κι εκατοντάδες δημόσια ακίνητα, όπως έκαναν με τον κερδοφόρο ΟΠΑΠ, σε ντόπιους και ξένους καρχαρίες και λαμόγια. Αρπάζουν τα σπίτια του κοσμάκη με τους πλειστηριασμούς και τον πετούν στο δρόμο.

Όχι στο ξεπούλημα-χάρισμα της δημόσιας περιουσίας

Όχι στην κατάργηση σχολείων, νοσοκομείων και δημόσιων οργανισμών               

Δίνουμε τη μάχη ενάντια στη διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, ενάντια στο σχολείο της αγοράς και των επιχειρήσεων, της τρομοκράτησης και της απλήρωτης εργασίας των νέων (μαθητείας) και ενάντια στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Μαχόμαστε για ενιαίο 14χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά  (με 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή) και για να επανέλθουν οι ειδικότητες που καταργήθηκαν στη Δημόσια Τεχνική Εκπαίδευση. Η κυβέρνηση αδιαφορεί τελείως για τους μαθητές αφού σε ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ και άλλα σχολεία από το Σεπτέμβριο του 2013 έχασαν 100άδες ώρες μαθημάτων πανελλαδικώς εξεταζόμενων και επιχείρησε να λύσει το τεράστιο πρόβλημα, που η ίδια δημιούργησε, με καθυστέρηση 4-5 μηνών. Υποκρίνεται ότι τάχα  «θέλει να βελτιώσει» την παιδεία με ψευδοαξιολογήσεις, με συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων. Φέτος τα σχολεία που θα κλείσουν υπολογίζονται σε 1600 πανελλαδικά εκ των οποίων οι 102 ΕΠΑΣ και οι περικοπές στις δαπάνες  της παιδείας θα είναι από 35% ως 45%.

Επιπλέον, οι πανελλαδικού τύπου εξετάσεις  σε γενικά και τεχνικά και ο νέος τρόπος προαγωγής από τάξη σε τάξη κάνουν όλο το λύκειο «σφαγείο μαθητών». Αυτό θα αυξήσει ιδιαίτερα τη σχολική εγκατάλειψη. Αξιολόγησαν και τους μαθητές μας, τα παιδιά μας και με τη βία τούς διώχνουν από το σχολείο για να αποτελέσουν απαίδευτο και φτηνό εργατικό δυναμικό, όταν η ανεργία των νέων είναι κοντά στο 60%.

Κανείς μαθητής διωγμένος από το σχολείο, κανείς νέος χωρίς μόρφωση

Αυτήν τη στιγμή γίνονται απολύσεις καθηγητών και σχολικών φυλάκων και ξεπουλούν όλο το Δημόσιο. Αν δεν αντιδράσουμε μαζικά κι οργανωμένα, αργά ή γρήγορα θα έλθει η σειρά κι άλλων εργαζομένων είτε είναι στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Γιατί η Ιστορία γράφεται με ανυπακοή, δεν γράφεται με «διαπραγματεύσεις» και «διαλόγους». Η ιστορία όλων των λαών του κόσμου και ειδικά των Ελλήνων, αυτό δείχνει. Ο Κολοκοτρώνης δεν πήγε σε «διάλογο» στα Δερβενάκια  ούτε ο Διάκος για «διαπραγματεύσεις» στην Αλαμάνα.

Δίνουμε και θα δώσουμε τη μάχη με ένα μαζικό, μαχητικό κίνημα και αυτό μπορεί να νικήσει τις αντεργατικές πολιτικές. Όλοι έχουμε τη θέση μας σ’ αυτόν τον αγώνα, όλοι οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς. Και μπορούμε να φτάσουμε στην ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και κάθε κυβέρνησης που θα εφαρμόζει την ίδια πολιτική.

Όχι στην τρομοκράτηση των εργαζομένων

Όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση είναι ο μόνος δρόμος

Αγώνας διαρκείας ως την τελική νίκη της κοινωνίας