Μεγαλοπρεπής ο εορτασμός της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου 1821 στο Δήμο Φυλής

.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, ολοκληρώθηκε στον Δήμο Φυλής, με τη μεγάλη μαθητική παρέλαση, ο τριήμερος εορτασμός της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου 1821.
Μήνυμα ενότητας, αλληλεγγύης και αισιοδοξίας απηύθυνε ο Δήμαρχος Φυλής, Δημήτρης Μπουραΐμης, στην πανηγυρική ομιλία του. Αναφερόμενοςεκτενώς στα ιστορικά γεγονότα υπογράμμισε με νόημα  πως διαχρονικά για τους  Έλληνες «η  μάχη δεν συμβολίζει την αντίσταση για την αντίσταση. Δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά το μέσο και η προϋπόθεση για να καταλήξεις στη νίκη».
Εξειδικεύοντας τις καθημερινές μάχες αλλά και τις προκλήσεις της περιοχής, ο κ. Δημήτρης Μπουραΐμης  στάθηκε ιδιαιτέρως στην οικονομική κατάσταση του νέου Δήμου Φυλής πού «γεννήθηκε» το 2010, τονίζοντας τη δεινή οικονομική του θέση. «Ο νέος μεγάλος Δήμος ήταν σημαδεμένος από το προπατορικό αμάρτημα του χρέους. Κάθε οικογένεια μόνο στην ΕΥΔΑΠ χρωστούσε περίπου 5.000 ευρώ και αυτό ήταν μόνο ένα μέρος του χρέους», τόνισε.
Σήμερα, ο Δήμος Φυλής «είναι σε πολύ καλύτερη οικονομική κατάσταση»διαβεβαίωσε ο κ. Μπουραΐμης, επισημαίνοντας πως στρατηγική επιλογή της διοίκησης  ήταν η ρύθμιση των χρεών χωρίς αύξηση των φόρων ή την επιβολή έκτακτης εισφοράς , αφού «πρώτιστη έννοια και ευθύνη μας ήταν να κρατήσουμε την κοινωνική συνοχή. Να εξασφαλίσουμε τροφή, στέγη και φάρμακα για όλους,
χωρίς  χρήματα από το κράτος και με όλους τους πιστωτές να ζητούν να εξοφληθούν έπρεπε  να πάρουμε πολύ δύσκολες αποφάσεις».
Χαρακτήρισε τις εκλογές του 2010 ως την η αρχή για τη δημιουργία ενός μεγάλου και ισχυρού Δήμου και δεσμεύτηκε  προσωπικά για την ολοκλήρωση αυτού του αγώνα, ο οποίος θα οδηγήσει στην ευημερία κάθε δημότη, δίπλα και μέσα στο σπίτι του, με απόλυτη νομιμότητα . «Τώρα βρισκόμαστε στη μέση της διαδρομής, στη μέση ενός δρόμου που οδηγεί εκεί που θέλουμε να πάμε όλοι ανεξαιρέτως.Συνεχίζουμε μαζί . Συνεχίζουμε με πίστη. Συνεχίζουμε αταλάντευτα για τον τόπο, για την ιστορία αλλά πάνω από όλα για να μπορούμε να βλέπουμε με αξιοπρέπεια στα μάτια  τα παιδιά μας»,  υπογράμμισε χαρακτηριστικά.
Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο Πεσόντων στην Πλατεία Ηρώων από τον Δήμαρχο Φυλής και εκπροσώπους των πολιτικών, στρατιωτικών, αστυνομικών, δημοτικών, εκπαιδευτικών και πολιτιστικών αρχών και φορέων.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μεγαλοπρεπή παρέλαση, την οποία άνοιξε η Φιλαρμονική του Δήμου Φυλής και συνεχίστηκε με τη Σημαία του Δήμου Φυλής, τα παιδιά των Παιδικών Σταθμών, τους μαθητές των σχολείων Άνω Λιοσίων όλων των βαθμίδων και Πολιτιστικούς και Αθλητικούς Συλλόγους.
Όλοι οι συμμετέχοντες  έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους  κατά τη διάρκεια της παρέλασης εισπράττοντας τα θερμά χειροκροτήματα των εκατοντάδων παρισταμένων και τιμώντας με τον σεβασμό που αρμόζει, την Εθνική Επέτειο και τον συμβολισμό της.
Ακολουθεί η ομιλία του Δημάρχου Φυλής Δημήτρη Μπουραΐμη
Συμπολίτισσες και συμπολίτες,
μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι 193 χρόνια μετά την Επανάσταση έχουν ειπωθεί όλα; Ίσως. Τότε τι μένει να πει κάποιος; Μήπως πρέπει απλά να σιωπήσει, να ατενίσει την σημαία μας και να θαυμάσει τα παιδιά μας που παρελαύνουν με ψηλά το κεφάλι; Μήπως πέρασαν πια τόσα πολλά χρόνια από τότε με αποτέλεσμα τα γεγονότα εκείνα να είναι τόσο μακρινά ώστε μικρή σημασία έχουν για τη ζωή μας σήμερα;
Ναι, πέρασαν πολλά χρόνια και άπειρες σελίδες έχουν γραφεί και ακόμα περισσότερα λόγια έχουν ειπωθεί για τη μέρα που το Έθνος ξεκίνησε τον αγώνα του να ζήσει ξανά ελεύθερο. 5 γενιές έχουν περάσει από εκείνη την δοξασμένη μέρα που στην Αγία Λαύρα ξεδιπλώθηκε η σημαία της τιμής, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας. Εκείνη η σημαία πάνω της είχε τον σταυρό, αιώνιο σύμβολο όχι μόνο του πάθους, του πόνου, της θυσίας αλλά και της χαράς και της Ανάστασης.
Ο σταυρός δεν συμβόλιζε μόνο την θρησκευτική πίστη εκείνων που επαναστάτησαν αλλά και την ίδια την πορεία και τη ζωή του έθνους μας. Όπως και ο Χριστός, οι Έλληνες επί 400 χρόνια ανέβαιναν έναν καθημερινό Γολγοθά. Γενιές ολόκληρες έζησαν με το φόβο ότι δεν τους ανήκε ούτε η περιουσία, ούτε η ζωή ούτε η τιμή τους. Χιλιάδες πατέρες και μάνες είδαν τα αγόρια τους να αρπάζονται για να γίνουν Γενίτσαροι και τα κορίτσια τους για να μπουν στα χαρέμια των πασάδων. Όπως και ο Χριστός, έτσι και οι Έλληνες κατέβηκαν στον Άδη της σκλαβιάς. Όπως και ο Χριστός, έτσι και οι Έλληνες αναστήθηκαν.
Ο σταυρός, λοιπόν, είναι για μας ένα σύμβολο χαράς και λύτρωσης. Είναι η ελπίδα της ανάστασης.
Θα ήταν όμως χρήσιμο να θυμόμαστε πάντα ότι το 1833 ελευθερώθηκε ένα μικρό τμήμα της πατρίδας μας. Τα σύνορά μας έφταναν μέχρι τη Λαμία. Οι ελεύθεροι Έλληνες ήταν ένα μικρό τμήμα του ελληνισμού. Το ελεύθερο ελληνικό έθνος είχε πλήρη επίγνωση αυτού του γεγονότος. Ίσως να ήταν και αυτός ένας λόγος εξαιτίας του οποίου ως ημέρα εθνικής εορτής δεν καθιερώθηκε η ημέρα που δημιουργήθηκε το νεότερο ελληνικό κράτος αλλά η ημέρα που ξεκίνησε ο αγώνας για την ελευθερία όλων των Ελλήνων.
Συμπολίτισσες και συμπολίτες, τα περισσότερα έθνη έχουν καθιερώσει ως εορτή την ημέρα που έληξε ένας πόλεμος ή που υπογράφηκε μια συνθήκη. Εμείς, και στις δύο εθνικές μας επετείους, εορτάζουμε την ημέρα που ξεκίνησε ο αγώνας, όχι την ημέρα που τελείωσε. Γιατί;
Ασφαλώς πολλές μπορεί να είναι οι απαντήσεις. Ήδη στην Αρχαία Ελλάδα η μάχη των Θερμοπυλών κατείχε την πρώτη θέση στις διηγήσεις για την επική νίκη των Ελλήνων εναντίον των Περσών που εξασφάλισε την ελευθερία της Ελλάδας και επέτρεψε να γεννηθεί αυτό που σήμερα ονομάζουμε δυτικός πολιτισμός. Η μάχη των Θερμοπυλών ήταν, βέβαια, μια ήττα αλλά την ίδια στιγμή ήταν και η αρχή ενός αγώνα που οδήγησε στη νίκη. Η μάχη των Θερμοπυλών έγινε έτσι ένα σύμβολο αντίστασης και νίκης. Ας προσέξουμε όμως κάτι σημαντικό. Η μάχη αυτή δεν συμβολίζει την αντίσταση για την αντίσταση, δεν είναι δηλαδή αυτοσκοπός η αντίσταση αλλά το μέσο, η προϋπόθεση για να καταλήξεις στη νίκη.
Συμπολίτες και συμπολίτισσες, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει του συρμού να υποτιμάμε το κράτος μας. Είναι βέβαιο ότι έχει αδυναμίας, ότι δεν λειτουργεί όπως θα θέλαμε και όπως θα έπρεπε. Αλλά καλό είναι να μην ξεχνάμε και τι πετύχαμε. Η μισή Ελλάδα ελευθερώθηκε το 1913 δηλαδή μόλις 100 χρόνια πριν. Η χώρα μας έζησε μια τρομερή εθνική καταστροφή το 1922 και έναν εμφύλιο πόλεμο το 1944-1949 στον οποίο σκοτώθηκαν τόσοι νέοι μας όσοι δεν έχουν σκοτωθεί σε όλους τους άλλους πολέμους του Έθνους από την απελευθέρωσή του. Χωρίς αυτό το κράτος οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου θα είχαν την ίδια μοίρα με αυτή των Αρμενίων το 1915 και των Εβραίων το 1942-1944. Όσοι σώθηκαν, σώθηκαν γιατί υπήρχε ένα κράτος.
Μέσα από τόσο αίμα καταφέραμε να ξεφύγουμε από την μοίρα της οθωμανικής Ανατολής και να γίνουμε ισότιμοι εταίροι στο ευρωπαϊκό όραμα. Εδώ και 5 χρόνια πληρώνουμε πολύ βαρύ φόρο για να μείνουμε μέλη του Ευρώ. Και τα καταφέρνουμε.
Είμαστε μια πολύ αρχαία γενιά. Από τούτα τα χώματα έχουν περάσει δεκάδες διαφορετικοί λαοί. Μερικούς δεν τους θυμάται πια κανείς, όπως τους Λομβαρδούς, άλλοι εξαφανίστηκαν από την ιστορία και τη ζωή όπως οι Άβαροι, άλλοι έγιναν ορθόδοξοι και σήμερα είναι φίλοι μας όπως οι Ρώσοι. Εμείς όμως είμαστε πάντα εδώ. Είμαστε ο μόνος λαός που στο διάβα των αιώνων κυριάρχησε παγκοσμίως δυο φορές στην ιστορία του.
Το 1821 οι μεγάλοι Πατέρες του Έθνους μας με το πρώτο Σύνταγμα της Ελευθερίας διακήρυξαν σ’ όλο τον κόσμο πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν δούλοι αλλά όποιος πατήσει το πόδι του σε ελληνικό έδαφος, την ίδια στιγμή είναι ελεύθερος άνθρωπος ενώ το ελληνικό κράτος εγγυάται την προστασία του απέναντι σε όποιον τον καταδιώξει. Από το πρώτο Σύνταγμα του 1822 προφυλάσσονται όλες οι ελευθερίες που επιτρέπουν σ’ έναν άνθρωπο να ζήσει με αξιοπρέπεια: Ελευθερία του λόγου, ελευθερία του τύπου και ελευθερία της θρησκείας για όλους όσους βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος.
Φανταστείτε όμως για λίγο ποιοι ήταν αυτοί που ψήφισαν ένα τέτοιο Σύνταγμα. Πού είχε σπουδάσει ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Καραϊσκάκης; Πουθενά. Τι είχαν μάθει σε όλη τους τη ζωή; Την συμπεριφορά του Τούρκου. Το πιο πιθανό λοιπόν ήταν ότι θα έκαναν ότι τους είχαν μάθει οι Τούρκοι.
Κι όμως, αυτοί οι μεγάλοι Πατέρες του Έθνους είχαν τη σοφία να καταλάβουν ότι αυτές οι ιδέες που τώρα έρχονταν από την Ευρώπη ήταν στην πραγματικότητα οι ιδέες των αρχαίων πατέρων τους, ήταν δηλαδή η απόδειξη πως η φλόγα του Ελληνισμού σαν άσβεστο κερί έκαιγε ασταμάτητα μέσα στο διάβα των αιώνων. Το ελληνικό θαύμα του 1821 ήταν ένα διπλό θαύμα που οφείλεται και η απάντηση για το πώς έγινε βρίσκεται στα απάτητα βουνά της πατρίδας μας όπου νέοι ήρωες αντάξιοι εκείνων του Ομήρου ζούσαν ελεύθεροι με το ντουφέκι και το σπαθί στο χέρι αλλά και στους Έλληνες που σπούδασαν στην Ευρώπη και γύρισαν πίσω για να δώσουν στην πατρίδα την ψυχή, την αγάπη και τις γνώσεις τους.
Όποτε οι Έλληνες κοιτούν τον κόσμο ολάκερο στα μάτια, όποτε οι Έλληνες ταξιδεύουν στις θάλασσες σίγουροι για τον εαυτό τους, την πίστη τους και τον πολιτισμό τους, τότε και μόνο τότε οι Έλληνες μεγαλουργούν. Όποτε, όμως, κοιτούν τον καθρέφτη και τρώγονται πώς θα κάνουν ζημιά στο γείτονα για να μην είναι αυτός καλύτερους από τους ίδιους, όποτε φοβούνται και ψάχνουν στις θεωρίες συνωμοσίας των Νεφελίμ και των Ελοχίμ να βρουν τον ένοχο, όποτε κλείνουν τις πόρτες και τα παράθυρά τους σαν να πιστεύουν ότι η θύελλα απλώς θα προσπεράσει, τότε οι Έλληνες ηττώνται.
Συμπολίτες και συμπολίτισσες, ό,τι ισχύει για το έθνος μπορεί να είναι οδηγός και για εμάς εδώ στη δική μας πόλη. Το 2010 γεννήθηκε ο νέος, μεγάλος και ισχυρός Δήμος μας. Δυστυχώς όμως για όλους μας, ο νέος μεγάλος Δήμος ήταν σημαδεμένος από το προπατορικό αμάρτημα του χρέους, όπως και η χώρα μας. Κάθε οικογένεια μόνο στην ΕΥΔΑΠ χρωστούσε 5.000 Ευρώ. Κι αυτό ήταν μόνο ένα μέρος του χρέους. Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια διπλή έκρηξη, με μια διπλή καταστροφή. Ένας χρεωκοπημένος δήμος μέσα σε μια χρεωκοπημένη χώρα. Και μάλιστα ένας Δήμος που έχει πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και προβλήματα.
Πρώτιστη έγνοια και ευθύνη μας ήταν να κρατήσουμε την κοινωνική συνοχή, να μην αφήσουμε κανέναν μόνο του μέσα στην κρίση. Να εξασφαλίσουμε τροφή, στέγη και φάρμακα για όλους. Χωρίς χρήματα από το κράτος και με όλους τους πιστωτές να ζητούν να εξοφληθούν, έπρεπε να πάρουμε πολύ δύσκολες αποφάσεις. Τις πήραμε. Σήμερα η οικονομική κατάσταση του Δήμου μας είναι πολύ καλύτερη. Μαζί με την Εκκλησία στηρίξαμε όλες τις οικογένειες.
Η στρατηγική μας επιλογή να ρυθμίσουμε τα χρέη χωρίς να αυξήσουμε φόρους ή να ζητήσουμε έκτακτη εισφορά απέδωσε χάρη στην πολύ σκληρή δουλειά όλων μας, την αποφασιστικότητά μας και την δική σας βοήθεια. Έτσι σήμερα, μπορώ να σας πω ότι οι εκλογές του 2010 ήταν μόνο η αρχή για τη δημιουργία ενός μεγάλου και ισχυρού δήμου, ήταν μόνο η αρχή ενός αγώνα με 100% νομιμότητα, να δημιουργήσουμε για κάθε σπίτι και για κάθε δημότη μας, ανάπτυξη, προστασία και κοινωνική συνοχή.
Τώρα βρισκόμαστε στη μέση της διαδρομής, στη μέση ενός δρόμου ο οποίος οδηγεί  εκεί που θέλουμε όλοι να πάμε. Συνεχίζουμε μαζί, συνεχίζουμε με πίστη, συνεχίζουμε αταλάντευτα, για τον τόπο, για την ιστορία αλλά πάνω απ’ όλα για να μπορούμε να κοιτάμε με αξιοπρέπεια τα παιδιά μας στα μάτια.
Χρόνια πολλά.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια