"Χρυσάφι" από σκουπίδια

Είναι το πιο αποκαλυπτικό, το πιο τεκμηριωμένο ρεπορτάζ που

διαβάσαμε τον τελευταίο καιρό, δημοσιευμένο στο έγκριτο περιοδικό

"ΕΠΙΚΑΙΡΑ", που φέρει την υπογραφή του έμπειρου δημοσιογράφου Νίκου

Ανδριόπουλου.

Τα attikanea το αναρτούν, για την αντικειμενική ενημέρωση των

αναγνωστών μας.

Τι γυρεύουν οι μεγιστάνες στη διαχείριση απορριμμάτων;

Του Νίκου Ανδριόπουλου

Η ιστορία με την καταδίκη της Ελλάδας πρωτοδίκως το 2005 για τη λειτουργία
Χώρων Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων (ΧΑΔΑ) είναι γνωστή. Με μια
πρόχειρη ματιά, μετά το πέρας έξι ετών, δεν έχουν αλλάξει και πολλά στο χώρο
της διαχείρισης των απορριμμάτων, με τη χώρα να διατρέχει τον κίνδυνο να
κληθεί να πληρώσει το πρόστιμο των 34.000 ευρώ ημερησίως για κάθε ΧΑΔΑ,
και μάλιστα αναδρομικά! Τα «Επίκαιρα» αυτή την εβδομάδα ανοίγουν το
συγκεκριμένο φάκελο, σε μια προσπάθεια να ρίξουν φως στο τι ακριβώς
συμβαίνει στην Ελλάδα με τη δημιουργία ΧΥΤΑ - ΧΥΤΥ και ποιοι βρίσκονται
πίσω από μια «μπίζνα» που βρομάει σαπίλα και... εκατομμύρια.

Η γέννηση του προβλήματος των απορριμμάτων

Η φωτο είναι από το αρχείο του attikanea.blogspot.com

Το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στη χώρα μας δεν
προήλθε από παρθενογένεση. Οι ρίζες του βρίσκονται σε βάθος
εικοσαετίας, όταν από το 1975 έως το 1995 ο ΕΣΔΚΝΑ προέκρινε
ως μοναδική λύση για τη διαχείριση των απορριμμάτων τη
δημιουργία ΧΥΤΑ, αποσκοπώντας, σύμφωνα με πληροφορίες, στο
γεγονός ότι για ένα τέτοιο έργο υπήρχε ήδη η τεχνογνωσία και
ήταν έτοιμος ο «εργολάβος»... Ουσιαστικά, με το
«προμοτάρισμα» της λύσης των ΧΥΤΑ, υποβοηθούνταν ήδη
υπάρχουσα εταιρεία, δημιουργώντας κατ’ αυτό τον τρόπο ένα είδος
μονοπωλίου. Κι αυτό διότι, σε περίπτωση που προκρινόταν κάποια
άλλη μέθοδος, όπως καύση, διαλογή και κομποστοποίηση, θα ήταν
αναγκαίο να αναλάβει το έργο κάποια εταιρεία από το
εξωτερικό που χρησιμοποιούσε τη συγκεκριμένη μέθοδο.

Βάσει, λοιπόν, του περιφερειακού σχεδιασμού του 1995, ο οποίος
οριστικοποιήθηκε και τέθηκε σε πλήρη εφαρμογή το 2003,
αποκλείστηκε κάθε άλλη μέθοδος διαχείρισης των απορριμμάτων,
αφήνοντας ως μοναδική λύση αυτή των ΧΥΤΑ - ΧΥΤΥ...

Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με μελέτες,
η συγκεκριμένη μέθοδος δεν ενδείκνυται για τις ανάγκες της Αττικής,
η οποία διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες χωματερές της Ευρώπης (Λιόσια),
με ημερήσια παραγωγή σχεδόν 6.000 τόνων. Αντί, λοιπόν, οι ιθύνοντες
στον περιφερειακό σχεδιασμό να κινηθούν στη λογική του πώς μπορούν να
μειωθούν αυτοί οι 6.000 τόνοι, φρόντισαν να βρουν τρόπους για το
πού αλλού μπορούν να διοχετευτούν, με τη δημιουργία νέων ΧΥΤΑ, ώστε
να επιμεριστεί το βάρος. Έτσι κατέληξαν στην απόφαση για τη δημιουργία

ΧΥΤΑ στις περιοχές του Γραμματικού και της Κερατέας, πέραν αυτού της Φυλής.

«Ισχύς εν τη ενώσει» για τον έλεγχο των σκουπιδιών

Η φωτό, είναι από το αρχείο του attikanea.blogspot.com

Από τη στιγμή που οι επενδυτές αντιλήφθηκαν ότι ο τομέας της διαχείρισης
απορριμμάτων αποτελεί πραγματικό χρυσωρυχείο, ξεκίνησε η
παρέλαση σύστασης και δραστηριοποίησης εταιρειών, με σκοπό την
ανάληψη των σχετικών έργων με ΣΔΙΤ.

Μεταξύ των πολλών εταιρειών που βγήκαν στο προσκήνιο με αφορμή
την ανάθεση της δημιουργίας των ΧΥΤΑ Γραμματικού, Φυλής και
Κερατέας, μπήκαν δυναμικά στο παιχνίδι και οι J&P ΑΒΑΞ
(συμφερόντων Παρασκευαΐδη), Ηλέκτωρ (θυγατρική του ομίλου
ΕΛΛΑΚΤΩΡ, συμφερόντων Μπόμπολα) και Μεσόγειος (της οποίας το
ισχυρό μειοψηφικό πακέτο, της τάξεως του 40%, είχαν ήδη εξαγοράσει
από κοινού μέσω της Sinda Enterprices Company Ltd οι όμιλοι Λάτση και
Λασκαρίδη).

Μετά την ολοκλήρωση του διαγωνισμού, ανάδοχος του ΧΥΤΑ στη
Φυλή και το Γραμματικό αναδείχτηκε η Ηλέκτωρ, η οποία διέθετε
την τεχνογνωσία από τη δραστηριοποίησή της στη χωματερή των Λιοσίων,
ενώ το έργο της Κερατέας ανατέθηκε στην εταιρεία Μεσόγειος των Λάτση
και Λασκαρίδη.

Παρ’ όλα αυτά, οι αναθέσεις των έργων δεν παρέμειναν έτσι, αφού όλως
παραδόξως η Μεσόγειος σύστησε κοινοπραξία για το ΧΥΤΑ Κερατέας με
την ΠΡΟΕΤ, η οποία έχει αγοραστεί εξολοκλήρου από την J&P
ΑΒΑΞ, ενώ η εταιρεία συμφερόντων Λάτση και Λασκαρίδη ανέλαβε
τη δημιουργία του ΧΥΤΑ Γραμματικού από την Ηλέκτωρ. Με το αλισβερίσι
αυτό, το οποίο, σύμφωνα με φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης
των σχετικών δήμων, ήταν προσχεδιασμένο, ουσιαστικά οι τρεις όμιλοι
κατάφεραν να βγάλουν έξω από το παιχνίδι του διαγωνισμού όλους
τους άλλους υποψήφιους αναδόχους.

Η «μπόχα» και ο πακτωλός των εκατομμυρίων

Μετά τις αναθέσεις των έργων, το σημαντικό ζήτημα που παραμένει
είναι τι πρόκειται να συμβεί με το κόστος της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Τα «Επίκαιρα» επικοινώνησαν με τονπρώην δήμαρχο της
Κερατέας, κ. Σταύρο Ιατρού, σύμφωνα με τον οποίο η διαχείριση των
σκουπιδιών εξασφαλίζει ένα διαρκές και μονάχα αυξανόμενο κέρδος,
αφού τα έσοδα προέρχονται από τα δημοτικά τέλη καθαριότητας, τα οποία
μονίμως αυξάνονται.

Ενδεικτικά αναφέρουμε, σήμερα για τους σχεδόν 6.000 τόνους
απορριμμάτων οι δήμοι της Αθήνας πληρώνουν κατά μέσο όρο 40 ευρώ
ανά τόνο, ενώ μετά τη δημιουργία των ΧΥΤΑ και των εργοστασίων
βιολογικής ξήρανσης που θα λειτουργούν παραπλεύρως για τη
διαχείριση των απορριμμάτων εκφράζονται φόβοι ότι το κόστος αναμένεται
να εκτοξευτεί στα 90 ευρώ ανά τόνο, σε πρώτη φάση, και στη συνέχεια
στα 180! Κάτι τέτοιο έχει ήδη συμβεί στο ΧΥΤΑ Πιερίας, στον οποίο το κόστος
ανά τόνο αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα 90 ευρώ.

Για να αντιληφθεί κανείς τα οικονομικά συμφέροντα που προκύπτουν

από τη διαχείριση των απορριμμάτων και κυρίως τα εργοστάσια παραγωγής

ενέργειας από βιομάζα που λειτουργούν πλαισιώνοντας τους ΧΥΤΑ, αξίζει να

σημειωθεί ότι τα ετήσια έσοδα της Ηλέκτωρ, του ομίλουΕΛΛΑΚΤΩΡ,

σε συνεργασία με την αυστραλιανή Energy Developments Limited,

οι οποίες από κοινού δραστηριοποιούνται στα Άνω Λιόσια, ξεπερνούν

αρκετά τα 5 εκατ. ευρώ!

Σύμφωνα με τον κ. Ιατρού, εκφράζονται έντονες αμφιβολίες για την
αμεροληψία των τριών εταιρειών που είχαν αναλάβει εργολαβικά όλες
σχεδόν τις μελέτες γύρω από τη διαχείριση των απορριμμάτων, αφού
οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι σε όλες τις περιφέρειες της χώρας
πρέπει να εφαρμοστεί ο περιφερειακός σχεδιασμός που περιλάμβανε
τη δημιουργία μόνο ΧΥΤΑ με κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια,
στους οποίους θα λειτουργεί «αναγκαστικά» εργοστάσιο βιολογικής
ξήρανσης, δίνοντας προβάδισμα κατ’ αυτό τον τρόπο στις εταιρείες
που ήδη ασχολούνταν με την παραγωγή ενέργειας από βιομάζα.

Τα εργοστάσια αυτά προβλέπεται να δημιουργηθούν από ιδιώτες,
οι οποίοι θα συνάψουν μακροχρόνιες συμβάσεις (τύπου Αττικής Οδού),
εξασφαλίζοντας έτσι μόνιμο και αυξανόμενο πρόσοδο εις βάρος,
σύμφωνα με τον κ. Ιατρού, των κατά τόπους δήμων και περιφερειών.

Μέσα από δαιδαλώδεις, λοιπόν, διαδρομές, η διαχείριση των απορριμμάτων
έχει μετατραπεί σε «cosa nostra» επιχειρηματικών συμφερόντων, τα οποία,
αφού την ιδιωτικοποίησαν, σταδιακά στοχεύουν στον πολλαπλασιασμό του
κόστους της προς ίδιον όφελος και εις βάρος του Δημοσίου και έμμεσα
των φορολογούμενων πολιτών...

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα: 30/06/2011

Νίκος Ανδριόπουλος

Πηγή http://attikanea.blogspot.com/2011/07/blog-post_2070.html