Το πείραμα της Κερατέας

10-5-11

10-6-11

Ίσως πολλοί από εσάς θα επιλέξετε να μην διαβάσετε τις ακόλουθες γραμμές,

επειδή γνωρίζετε τον αγώνα της Κερατέας μόνο από τα ΜΜΕ και τις

πουλημένες φυλλάδες.

Όμως οι «Αγανακτισμένοι της Κερατέας» έδειξαν τον δρόμο για όλους τους

Αγανακτισμένους της Ελλάδας.

Όταν απειλήθηκε η ζωή τους, όταν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι

της Φυλής χτύπησε και τη δική τους πόρτα, τότε έγινε ένα θαύμα.

Ένα πραγματικό θαύμα. Άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι και παιδιά ξεχύθηκαν

στους δρόμους για να υπερασπιστούν, όχι τις περιουσίες τους, όπως διατείνονται

πολλοί, αλλά την ποιότητα της ζωής τους και την ίδια τους τη ζωή.

Έδωσαν μία μάχη με αυταπάρνηση, πολεμώντας την ίδια τους την πατρίδα.

Μία πατρίδα που έδειξε ένα πρόσωπο σκληρότερο και από αυτό ενός...

κατακτητή.

Αυτή η μάχη στην αρχή φάνταζε άνιση.

Σίγουρα η Κυβέρνηση θεωρούσε ότι οι αντιδράσεις θα καμφθούν μέσα σε

λίγα εικοσιτετράωρα.

Θες η παγωνιά, θες οι αντίξοες συνθήκες, θες η βιαιότητα των δυνάμεων

καταστολής;

Όλα συνηγορούσαν υπέρ του «εγχώριου κατακτητή».

Κι όμως! Οι κάτοικοι της Κερατέας συνασπίστηκαν. Άφησαν πίσω τους

πολιτικές πεποιθήσεις και χρώματα και έγιναν ένα. Χωρίς κανέναν συντονισμό,

ο κάθε ένας όρισε τις ώρες της βάρδιάς του και τις τηρούσε πιστά.

Οι ηλικιωμένοι άφησαν το ΚΑΠΗ και το καφενείο και συγκεντρώνονταν από

νωρίς το πρωί στα μπλόκα για να αντικαταστήσουν τους νυχτερινούς.

Οι νέοι έπιαναν βάρδια το απόγευμα, μετά τη δουλειά.

Όλοι με έναν σκοπό. Να μην υποβαθμιστεί η ζωή τους.

Η αντιμετώπιση των κατοίκων από τους άνδρες των ΜΑΤ ήταν σκληρή.

Οι φραστικές και σωματικές επιθέσεις ήταν στην ημερήσια διάταξη.

Κύριοι αποδέκτες: οι ηλικιωμένοι και οι γυναίκες που κρατούσαν τα μπλόκα

και δεν είχαν τη δυνατότητα να απομακρυνθούν τρέχοντας, όπως οι νεότεροι.

Με αυτοθυσία παρέμεναν μέσα στα γεμάτα δακρυγόνα παραπήγματα των μ

πλόκων, προκειμένου να τα προστατέψουν από την καταστροφική μανία των ΜΑΤ.

Τα σπασμένα κεφάλια, δεκάδες.

Οι μώλωπες, αμέτρητοι. Τα δακρυσμένα από τα χημικά μάτια, όσα και οι

κάτοικοι της πόλης.

Χωρίς διακρίσεις! Άνδρες, γυναίκες και παιδιά γνώρισαν από πρώτο χέρι τι

σημαίνει κρατική καταστολή!

Μέσα στο διάστημα των τεσσάρων και πλέον μηνών, πολλοί έχαναν για λίγο

την ελπίδα τους.

Κάτι ο αποκλεισμός των εκπροσώπων της πόλης από τον τύπο, κάτι οι

απαξιωτικές αναφορές από δημοσιογράφους κάθε είδους, κάτι η βία – έκαναν

τη δουλειά τους.

Όμως η παραμονή στα μπλόκα έστω και για 10 λεπτά ήταν υπεραρκετή για

την αναβίωση της χαμένης ελπίδας.

Η αίσθηση της αντίστασης στο σύστημα και τα εμψυχωτικά λόγια των

συναγωνιστών γέμιζαν τις καρδιές ζεστασιά και δύναμη. Δύναμη για τη

συνέχιση αυτού του άνισου αγώνα.

Οι μάχες που δόθηκαν ήταν πολλές και σκληρές. Σκληρές για όλους. Και για

τους αμυνόμενους και για τους μισθοφόρους των επιτιθέμενων. Σκληρές, αλλά

άνισες. Μάχες που παρέπεμπαν στον Δαβίδ και το Γολιάθ. Σφεντόνες και

πέτρες ενάντια σε ασπίδες, κράνη, γκλομπς και όπλα δακρυγόνων που έριχναν

σε ευθεία βολή, στέλνοντας δεκάδες πολίτες στο νοσοκομείο. Η σιωπή των ΜΜΕ

εκκωφαντική. Το μόνο που πρόβαλλαν ήταν κάποιες μολότοφ. Για κάποιο

λόγο ξέχασαν να προβάλλουν την αγανάκτηση και τα επιχειρήματά των πολιτών.

Όμως η Κερατέα είχε το δίκιο με το μέρος της. Υπερασπιζόταν τη ζωή της, σε

αντίθεση με τις δυνάμεις καταστολής που απλά εκτελούσαν εντολές.

Και τελικά η Κερατέα νίκησε. Αν και ο πόλεμος δεν έχει λήξει ακόμα οριστικά,

είναι γεγονός ότι τα ΜΑΤ και τα μηχανήματα αποχώρησαν και οι πολίτες

παραμένουν σε εγρήγορση, έτοιμοι να δώσουν και νέες μάχες αν χρειαστεί.

Έκανα όλη αυτή την αφορά, επειδή απλά θεωρώ ότι η Κερατέα ήταν ένα πείραμα

της Κυβέρνησης για το πόσο γρήγορα μπορεί να καταστείλει τις αντιδράσεις μιας

ομάδας πολιτών που υπερασπίζεται το δίκιο της. Το πείραμα της Κερατέας απέτυχε

παταγωδώς και τώρα τα «μεγάλα αφεντικά» γνωρίζουν πλέον ότι δεν είναι εύκολο

να κάμψεις τις αντιδράσεις ενός λαού που έχει δίκιο, όσο αθέμιτα μέσα κι αν

χρησιμοποιήσουν.

Ο αγώνας των σύγχρονων Ελλήνων (αγανακτισμένων και μη) είναι ιερός, καθώς

αφορά στη διατήρηση της αξιοπρέπειάς μας και της κληρονομιάς μας. Αγωνιζόμαστε

ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής μας και στο ξεπούλημα της περιουσίας μας. Γιατί

η περιουσία της Ελλάδας, ανήκει στους Έλληνες.

Ανήκει σε εμάς και τους προγόνους μας που εργάστηκαν σκληρά για να την

αποκτήσουν και να τη διατηρήσουν.

Ανήκει στο Δημόσιο, και το Δημόσιο είμαστε εμείς. Μόνο εμείς!

Είμαστε συνιδιοκτήτες και κανένας δεν μπορεί να πουλήσει αν δεν έχει την

υπογραφή μας.Την υπογραφή της πλειοψηφίας των Ελλήνων και όχι του περίπου

20% που ανέδειξε την σημερινή Κυβέρνηση, η οποία «ξέχασε» να ενημερώσει εκ

των προτέρων για τις προθέσεις της και προτίμησε να παραπλανήσει με το

παροιμιώδες «Λεφτά υπάρχουν».

Αυτός ο αγώνας θα είναι δύσκολος. Θα είναι πολύ πιο δύσκολος και πιο σκληρός

από τον αγώνα της Κερατέας, γιατί απλά εξυπηρετεί πολύ μεγαλύτερα

συμφέροντα. Το κράτος θα δείξει το πιο σκληρό του πρόσωπο. Ένα πρόσωπο

τόσο σκληρό, που σε καμία περίπτωση δεν θα θυμίζει διατήρηση της τάξης και

πολιτική προστασία. Θα θυμίζει επίθεση από έναν αιμοσταγή εχθρό. Όμως εμείς

πρέπει να πολεμήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Να αντισταθούμε στο

ξεπούλημα της πατρίδας μας. Να μη δειλιάσουμε μπροστά στη βιαιότητα των

δυνάμεων καταστολής. Θα κουραστούμε, θα απογοητευθούμε, θα πονέσουμε,

θα ματώσουμε και θα ρισκάρουμε πολλά.

Όμως το οφείλουμε στους προγόνους μας, στους εαυτούς μας και κυρίως στα

παιδιά μας.

Το οφείλουμε στον ελληνικό πολιτισμό που ανέπνευσε ολόκληρο τον κόσμο.

Το οφείλουμε στη φύση μας!

Πρέπει να αποτελέσουμε παράδειγμα και για άλλους λαούς που βρίσκονται

στην ίδια μοίρα με εμάς.

Πρέπει να πολεμήσουμε σαν Έλληνες!

Πρέπει να πολεμήσουμε με το ίδιο θάρρος που πολέμησαν οι πρόγονοί μας!

Πρέπει να αντισταθούμε ενάντια στον ξένο κατακτητή και τους έλληνες (;)

εκπροσώπους του!

Δεν έχουμε άλλα περιθώρια για αναμονή.

Πρέπει να αντισταθούμε τώρα- πριν να είναι πολύ αργά! Δεν υπάρχουν

πλέον περιθώρια!

Θα κλείσω δανειζόμενη την έκφραση μιας σπουδαίας συναγωνίστριας

από την Κερατέα:

"Βγείτε στο δρόμο! Θα γιατρευτείτε!"

Μια Ελένη από την Κερατέα

Πηγή:

Το σχόλιο του atttikanea
Η δημοσίευση αυτού του άρθρου, που μας έστειλε η Ελένη από την Κερατέα,
αποτελεί τιμή για τα attikanea.
Η καθαρή, μεστή και αντρειωμένη φωνή μιας νέας γυναίκας από την Κερατέα, ,
μας γεμίζει για μια ακόμη φορά με την ελπίδα, ότι και σ' αυτή την βαριά
πληγωμένη από τον πεντάμηνο αγώνα μεσογείτικη πόλη, όπως και στην
Ελλάδα, η προδοσία, δεν θα περάσει.
Πόπη Σουφλή