Δήμος Φυλής:
Ένα εξάμηνο λειτουργίας – Ένα εξάμηνο απελπισίας!
του
Δημητρίου Μπουρίκου
Υπ. Δρ. – Ερευνητικός Συνεργάτης Πανεπιστημίου Αθηνών
Το πρώτο εξάμηνο λειτουργίας του νέου καλλικρατικού Δήμου και του νέου δημοτικού συμβουλίου όχι μόνο έχει δώσει πάμπολλα παραδείγματα διαρθρωτικών αδυναμιών της τοπικής αυτοδιοίκησης και του τοπικού πολιτικού συστήματος αλλά αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τη σημερινή πολιτική και διοικητική ανεπάρκεια που ταλανίζει συνολικά τη χώρα σε συνθήκες δημοσιονομικής κρίσης.
Μπορούμε να πούμε ότι η μέχρι σήμερα λειτουργία του Δήμου αναδεικνύει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο σε τοπική κλίμακα τρία ελλείμματα που υπονομεύουν τόσο τις διοικητικές καινοτομίες του Καλλικράτη όσο και την προοπτική δημιουργικής αντιμετώπισης των τοπικών προβλημάτων (περιβαλλοντική υποβάθμιση, κοινωνικός αποκλεισμός, παραβατικότητα). Αναλυτικότερα:
1. Έλλειμμα λογοδοσίας
Οι νέοι θεσμοί για την ενίσχυση της τοπικής δημοκρατίας υπονομεύτηκαν πριν ακόμα λειτουργήσουν στο νέο Δήμο. Το δημοτικό συμβούλιο απέτυχε ή δεν θέλησενα εκλέξει Συμπαραστάτη του Δημότη, στερώντας έτσι τους δημότες από έναν χρήσιμο θεσμό για την αντιμετώπιση της κακοδιοίκησης. Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση συγχέεται με την απλή ανάρτηση κάποιων προσκλήσεων και γενικών πληροφοριών στο διαδικτυακό τόπο του νέου Δήμου, όταν απαιτείται η κοινοποίηση σχεδόν όλων των αποφάσεων των δημοτικών οργάνων. Η Επιτροπή Διαβούλευσηςστελεχώθηκε με μια διαδικασία παρωδίας προκειμένου να αποκτήσουν συνδημότες μας τον τίτλο του «μέλους» της εν λόγω Επιτροπής, αγνοώντας την σημαντική συμβολή που θα μπορούσε να διαδραματίσει ως εργαλείο ανάδειξης τοπικών προβλημάτων και ελέγχου των αποφάσεων του δημοτικού συμβουλίου. Τα Συμβούλια των Δημοτικών Κοινοτήτων Ζεφυρίου και Φυλής απλώς «υφίστανται»!
2. Έλλειμμα προσανατολισμού στο νέο διοικητικό και οικονομικό περιβάλλον
Σε συνθήκες δημοσιονομικής κρίσης και ανάγκης μετάβασης σε έναν πραγματικό νέο ενιαίο Δήμο, οι μέχρι σήμερα αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου στο πεδίο του προϋπολογισμού, προκαλούν ανησυχία μέχρι αγανάκτηση. Την ίδια στιγμή που η μισθοδοσία των υπαλλήλων συναντά εμπόδια, αποφασίζονται επιχορηγήσεις οργανισμών πέρα από κάθε οικονομική και διοικητική λογική και την ίδια στιγμή αποφασίζονται επιχορηγήσεις εορταστικών προγραμμάτων, καταδεικνύοντας με τον πιο εμφατικό τρόπο τις προτεραιότητες του τοπικού πολιτικού συστήματος. Ωσάν να μην συμβαίνει τίποτα, ωσάν να μην είναι ο Δήμος Φυλής μεταξύ των πιο υπερχρεωμένων, ωσάν να μην αντιμετωπίζει την νέα οικονομική πραγματικότητα απόσυρσης της κεντρικής διοίκησης από την εξασφαλισμένη επιχορήγηση των δήμων, ωσάν να μην βρίσκεται ο Δήμος Φυλής στη σημερινή Ελλάδα της δημοσιονομικής επιτήρησης. Την ίδια στιγμή που ο προϋπολογισμός του Δήμου Φυλής (έστω και θεωρητικά!) ενδιαφέρεται τα μέγιστα για την αποπεράτωση εκκλησιών και την επιχορήγηση του αθλητισμού, δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την κοινωνική και προνοιακή πολιτική.
3. Έλλειμμα αποτελεσματικότητας
Παραδοσιακά πλέον η περιοχή μας χαρακτηρίζεται από δυο μεγάλα ζητήματα, το περιβαλλοντικό και το κοινωνικό. Το πρώτο πρόβλημα σχετίζεται με τη λειτουργία του Χ.Υ.Τ.Α. και την διαχείριση των τοπικών φυσικών πόρων (πχ. ρέματα). Οι εξελίξεις στην Κερατέα, ο τρόπος παρέμβασης του Δήμου, καθώς και μέρους του δημοτικού συμβουλίου επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά ότι δεν υφίσταται περιβαλλοντική στρατηγική στο Δήμο, δεν αξιοποιήθηκε ο περιφερειακός σχεδιασμός για την σταδιακή απεξάρτηση του Δήμου από τη χωματερή, δεν σχεδιάστηκε και δεν εφαρμόστηκε ποτέ σε τοπική κλίμακα η προώθηση προγραμμάτων ανακύκλωσης στις γειτονιές και δεν συσχετίστηκε ποτέ η αναδιαμόρφωση του Χ.Υ.Τ.Α. με οικονομικά ωφέλιμες και περιβαλλοντικά φιλικές επιχειρηματικές δραστηριότητες στο συγκεκριμένο χώρο. Αντί αυτών, κυριαρχεί ο τοπικός κουτσαβακισμός των μεγάλων λόγων και των ανέξοδων υποσχέσεων, καθώς και η δαιμονοποίηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που σχετίζονται με τα απορρίμματα, ωσάν να μην παράγει αυτή η κοινωνία σκουπίδια και ωσάν να μην ανακύπτει ζήτημα διαχείρισής τους.
Το δεύτερο πρόβλημα αναφέρεται στην παραβατικότητα με μεγάλη μερίδα της τοπικής κοινωνίας να το περιορίζει στις περιοχές με πλειοψηφία κατοίκων Ρομ. Καμία μέχρι σήμερα εκδήλωση τοπικής πολιτικής, πλην της κατακραυγής για τα φαινόμενα παραβατικότητας. Καταρτίστηκε Τεχνικό Πρόγραμμα χωρίς την ενσωμάτωση της χωρικής προσέγγισης αντιμετώπισης της παραβατικότητας, δηλαδή του πώς η επέκταση ή δημιουργία υποδομών αποτελεί αντικίνητρο για την γκετοποίηση και απομόνωση περιοχών. Καμία προσπάθεια ενσωμάτωσης καλών πρακτικών από άλλους Δήμους, παρά μόνο σκόρπιες προσπάθειες στη βάση προγραμμάτων της κεντρικής διοίκησης για τα σχολεία και κάποιων εκπαιδευτικών. Δεν λειτουργούν τοπικά συμβούλια πρόληψης της παραβατικότητας για την συστηματική ενασχόληση με το θέμα….και ο κατάλογος είναι ανεξάντλητος!
Και τα τρία ανωτέρω ελλείμματα αλληλεπιδρούν και αλληλο-τροφοδοτούνται, δημιουργώντας έναν τοπικό φαύλο κύκλο. Τελικό αποτέλεσμα είναι η περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και η ενίσχυση της αίσθησης των δημοτών ότι «τίποτε δεν γίνεται» και «τίποτα δεν μπορεί να γίνει». Χάνεται η αίσθηση της τοπικής πολιτικής κοινότητας και κυριαρχεί η ψυχοφθόρος, αμυντική και τελικά δυσβάστακτη καταφυγή στην επιλογή ιδιωτικών απαντήσεων σε προβλήματα που είναι βαθιά συλλογικά…
Και η ζωή συνεχίζεται….με την Φυλή να απολαμβάνει την γλυκιά και αξιοζήλευτη χωρική απόστασή της από τα προβλήματα, τα Άνω Λιόσια να είναι ακόμα μεθυσμένα από το γεγονός ότι αποτελούν έδρα του νέου Δήμου και πολυπληθέστερη δημοτική ενότητα και το Ζεφυράκι να αναρωτιέται πότε θα ισχύσει το «ένας Δήμος για όλους»!
Το παρόν άρθρο αφιερώνεται σε ορισμένους εργαζόμενους των βρεφονηπιακών σταθμών της περιοχής μας που αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να αξιολογείται η χρηματοδότηση γηπέδων και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων ως πιο σημαντική και μεγαλύτερης προτεραιότητας από την ομαλή μισθοδοσία των φροντιστών και παιδαγωγών των παιδιών μας!
0 Σχόλια